• Pamiętacie jak zachwalałam debiutancką książkę autora pt. "Aorta"? Najwyższy czas pochwalić drugą część historii Gabriela Bysia. • Gabriel Byś trafia do szpitala psychiatrycznego, na domiar złego dochodzi tam do zbrodni. Czy bohater zdoła poprowadzić prywatne śledztwo i rozwiązać makabryczną zagadkę? Czy wszystko co widzi i słyszy jest prawdziwe? Czy poradzi sobie ze swoimi prywatnymi problemami? • Pan Bartosz swoją pierwszą książkę zakończył w sposób, powiedziałabym, wręcz spektakularny. Przez równy rok czekałam z niecierpliwością na "Krew", by zaspokoić swoją ciekawość i poznać dalsze losy bohaterów. Teraz już wiem, że było warto. • Książka wciąga czytelnika już od pierwszych stron, w dodatku treść jest taka jak lubię: momentami brutalna, ostra, z pazurem i do tego zakrapiana czarnym humorem. • Autor i tym razem nie ma litości dla swoich bohaterów. Stawia na ich drodze wiele rozczarowań, przykrości i bólu. • A skoro już przy temacie bohaterów jesteśmy to warto zaznaczyć, że Byś przeszedł znaczną metamorfozę - miałam wrażenie, że to nie ten sam facet, którego poznałam w "Aorcie" i za to oklaski dla autora. Zważając na okoliczności i miejsce, w którym znalazła się ta postać, Pan Szczygielski konsekwentnie zmienił jego zachowanie i psychikę. • Znaczną zmianę można zauważyć również w umiejscowieniu akcji. Nie chcę zdradzić zbyt wielu szczegółów, bo pozbawię Was całej frajdy i zabawy z lektury tych książek, ale przeniesienie jednej z postaci do szpitala psychiatrycznego (zamkniętego terenu) było trafionym pomysłem, a co najważniejsze autor poradził sobie z tym wzorowo. • Przyznaję, że w "Krwi" zaciekawiły mnie równie mocno wątki obojga bohaterów - zarówno Gabriela jak i Kaśki. Teraz pozostaje tylko czekać cierpliwie na trzecią część ich przygód i zastanawianie się jaki los autor zgotuje im tym razem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo