• Książka jest opowieścią o niezwykłej podróży w Himalaje wilczaka czec­hosł­owac­kieg­o – Diuny ze swoimi „dwunożnymi”. Historia została opowiedziana właśnie z jej perspektywy. Pani Agacie, autorce pozycji, udało się zrealizować coś niezwykle trudnego – połączyła barwną opowieść pieska, z ciekawostkami związanymi z obcą kulturą oraz nienachalnym poczuciem humoru. PSYsmak literacki wyszedł z tego wyborny! • Diuna od pierwszej strony wzbudza sympatię i zainteresowanie. Choć przeczytałam już wersję o Himalajach na czterech łapach „dla dorosłych” z zapartym tchem śledziłam kolejne PSYgody tego uroczego zwierzaka. • Już pierwsza książka „Wataha w podróży. Himalaje na czterech łapach” pokazała, że prócz niebanalnego tekstu, otrzymamy również miłe dla oka fotografie. W tym przypadku, kawał naprawdę dobrej roboty wykonała pani Ksenia Potępa. Ilustracje zdobiące pozycje nawiązują do feerii barw himalajskich szlaków i nieboskłonu. Portrety Diuny znakomicie pokazują psie postawy w zależności od ich nastroju. Widzimy zatem Diunę zadowoloną, zaciekawioną czy też w opałach. Jest to także rodzaj edukacji dla dzieci, by mogły rozpoznać odczucia swoich czworonogów. • Kamila Sośnicka •
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo