• Dobra książka z dużym poczuciem humoru ale dość przewidywalna i po przeczytaniu poprzednich tomów trochę nudnawa
  • Kolejny tom przygód 20 wiekowego druida i jego przyjaciół oraz wrogów. Tym razem uciekają przez całą Europę prze Artemidą i Dianą. Cały czas są rozrywką w boskich zakładach i pionkami w ich grze, Jednak czasami również pionki myślą i wymykają się siło wyższym. Trzyma poziom, a nawet lekko zwyżkuje.
  • "Kronika wykrakanej śmierci" jest już szóstą częścią cyklu o Druidzie Atticusie; nasz bohater ponownie stara się uniknąć zabicia z rąk bogów. Wiele serii w miarę przybywania tomów staje się coraz mniej ciekawa, jednakże to nie jest ten przypadek – każdy kolejny tom jest świetny i ten nie jest wyjątkiem. Wszystko mi się tu podobało – od szybkiej, wciągającej i pełnej zwrotów akcji, przez ciekawych, zabawnych i inteligentnych bohaterów, aż po świetne teksty Oberona, mitologiczne inspiracje i ogólny obraz świata. "Kronika wykrakanej śmierci" jest nie tylko ciekawa (i zaskakująca!), ale też zabawna, o czym można się przekonać niemal na każdym kroku, a co ważne nie jest przy tym idiotyczna, ponieważ autor nie wypcha bohatera na siłę w absurdalne sytuacje, tylko po to, by wydobyć trochę humoru – tutaj owy humor powstaje dzięki świetnym dialogom. Dodatkowo na końcu tej książki znajduje się dość długie opowiadanie, którego akcja ma miejsce kilka lat wcześniej. Krótko mówiąc, warto przeczytać; polecam. • Czytajcie Druida! :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo