• Niezwykle wartościowa, a zarazem lekka książka napisana przez kobietę dla młodych kobietek – nastolatek. • Dziewczyny, każda z nas miała kiedyś naście lat i bez dwóch zdań przeżywała różne życiowe rozterki, między innymi o kroju tych, z którymi walczyła główna bohaterka tej wspaniałej lektury. Sylwia Lipka przez to, w jaki sposób i jakimi słowami przelewała swoje uczucia na papier, wchodząc w rolę kluczowej postaci, pokazała jak to tak naprawdę jest kochać, i być kochanym.. • „Mery Majka” w moich oczach zyskała same plusy. Choć wiem, że na pewno owa treść nie przypadnie każdej czytelniczce, to i tak polecam chociażby spróbować. Wiadomo, gdyby nie próby, które podejmowałyśmy w swoim życiu, nie stałybyśmy teraz tutaj, w tym miejscu. • Marysia, czyli cudowna bohaterka, od której ksywki powstał tytuł, rozkochała mnie w sobie już od początku. Uwielbiam to, jaką była zmienną osobą. Zawsze była gotowa nieść pomoc i z uśmiechem na twarzy podać pomocną dłoń innej istocie. Jej pasja czyli śpiew i aktorstwo (z resztą tak samo jak pasja autorki) była genialnie wykreowana. Mogłam bez problemu zanurzyć się w emocjach Marii i przeżywać każdą kolejną stronę jej opowieści, przy należącym do niej boku. • Ukochani i do bólu szczerzy przyjaciele Mery Majki skradli moje serce. Dawno nie spotkałam się z aż takim uwielbieniem między ludźmi, którzy kiedyś, w zasadzie przez przypadek się spotkali, a teraz są najlepszymi przyjaciółmi od kilkunastu lat... • Jak dla mnie bomba! Ta książka to totalny sztos! • 10/10!!!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo