• Przeczytanie tej książki to nie lada wyzwanie, zważywszy na jej wielkość i wagę. Może jednak znajdą się pasjonaci pamiętników, którzy • postanowią zapoznać się z tym dziełem. Autorką jest Jadwiga Mrozowska- • -Toeplitz (pseud. J. Ruczko, J. Ruczkówna, także Ruczko-Mrozowska, Toeplitz-Mrozowska), znana polska aktorka, podróżniczka i pisarka. Urodziła się 14.10.1880 r. w Janowicach Poduszowskich (pow. Stopnica) w ziemiańskiej rodzinie Teodora Mrozowskiego i Heleny z Kulczackich. Pensję ukończyła w Krakowie, następnie wyjechała do Warszawy uczyć się w Instytucie Muzycznym w klasie fortepianu. Była utalentowana muzycznie i aktorsko. Kazimierz Przerwa-Tetmajer przedstawił ją Tadeuszowi Pawlikowskiemu, który dał jej angaż w Teatrze Miejskim • we Lwowie, gdzie debiutowała w roku 1900 rolą Muszki w Baśni nocy świętojańskiej Jana Kasprowicza. W latach 1902–1905 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. Grała też m.in. w Warszawie i Łodzi. W lecie 1907 r. wyjechała na stałe do Włoch, gdzie kontynuowała studia wokalne, występowała w prowincjonalnych teatrach operowych i próbowała • swoich sił w repertuarze dramatycznym. Po wybuchu I wojny światowej przyjechała do Krakowa i przez kilka miesięcy pracowała w szpitalu jako pielęgniarka. W Mediolanie poznała Józefa Toeplitza, Żyda • polskiego pochodzenia, który był dyrektorem Banca Commerciale Italiana. Wzięła z nim ślub w 1918 roku. Będąc żoną bogatego bankiera, • prowadziła salon artystyczny, fascynowała się też egzotycznymi podróżami. Początkowo podróżowała wyłącznie jako turystka, ale wkrótce poznawanie dalekich krajów stało się jej drugim zawodem. Od 1919 roku odwiedziła Indie, Cejlon, Birmę, Tybet oraz Persję, a w wieku 47 lat odkryła przełęcz w Pamirze, która otrzymała nazwę od jej imienia i nazwiska. Publikowała książki w języku włoskim, wygłaszała prelekcje i odczyty na uniwersytetach w Rzymie, Mediolanie, a także we • Francji, Belgii i na Węgrzech. Nie zapominała o Polsce – ostatni raz była tu w 1964 r. Zmarła w 1966 r. w wieku 86 lat. Słoneczne życie to opis jej barwnego i długiego życia. Sami zdecydujcie, czy warto je poznać. • Joanna Muniak
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo