• Wesołe jest życie staruszka, tak śpiewał Wiesław Michnikowski do słów Jeremiego Przybory z roku 1960 roku, w piosence o jesieni życia. Odnosząc te słowa do opisywanej lektury zamieniłabym je na kolorowe jest życie seniora, czego dowodem są losy bohaterów prezentowanej książki. Jest to wielobarwna opowieść o emerytach, którzy za wszelką cenę postanawiają zmienić swoje dotychczasowe życie. Bohaterowie wybierają za cel swojej podróży hotel w Indiach, którego właścicielem jest Ravi – pomysłowy lekarz pochodzenia hinduskiego mieszkający w Wielkiej Brytanii wraz z żoną i kuzynem. Hotel Marigold jest bardzo skutecznie reklamowany jako ekskluzywne miejsce dla osób starszych, co ostatecznie przekonuje angielskich emerytów do zamieszkania w nim. Decyzja głównych bohaterów o przeprowadzce do Indii, jest zaskoczeniem dla ich rodzin. Są oni bowiem pełni obaw związanych z wyjazdem do tak dalekiego miejsca w świecie. • Indie to kraj który oszałamia swoim ogromem, zgiełkiem i różnorodnością. Jest przepełniony kolorami i muzyką. Bohaterowie liczą na luksusowe życie w hotelu z dala od zmartwień, narzekań oraz problemów zdrowotnych. Jednak rzeczywistość okazuje się nieco inna niż ta, ze szklanego ekranu. Hotel nie zaskakuje swoim wyglądem i organizacją, a jego pracownicy nie są do końca pozytywnie nastawieni i nie spełniają wszystkich zachcianek gości. Mimo rozczarowań w obcym kraju, które niewątpliwie spotkały bohaterów, nie poddają się, dokonują podsumowania swojego życia a także rozrachunków z przeszłością. Analizują dobre i złe postępowanie a także swoje decyzje i ich konsekwencje. • W książce tej ukazane są także często trudne relacje rodzinne głównych bohaterów, których następstwem jest ich osamotnienie oraz odrzucenie. • Historia początkowo nie porywa lecz z każdą kolejną stroną nabiera tempa oraz zaskakuje zwrotami akcji. Jej atutem są dialogi a także typowo angielski humor. • Warto również dodać, iż w książce tej wyraźnie widać zestawienie dwóch kultur angielskiej oraz indyjskiej w różnych aspektach. • Historia ta poświęcona jest współczesnym aktywnym seniorom, którzy mają poczucie sensu, są pełni nadziei i z uśmiechem patrzą na życie. Przeczytanie powieści daje wiarę, iż na nowy początek nigdy nie jest za późno! • Jeśli jesteście ciekawi: • Jak potoczyły się losy poszczególnych bohaterów? • Czy odnaleźli swoje miejsce w Indiach? • Zapraszam do lektury! • Katarzyna Woźniczka-Baran, MBP w Skawinie
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo