• Od sześciu lat Myron Bolitar nie miał okazji korzystać ze swoich detektywistycznych kontaktów. Kiedy w dziwnych okolicznościach znika kolejna nastolatka, Myron składa obietnicę matce Aimee, że zrobi wszystko aby ją odszukać. Sytuacja staje się mętna, kiedy argumenty wskazują ucieczkę z domu. Jednak coraz więcej poszlak wskazuje na inne zagadki wokół tej sprawy. Wiele równoległych tropów wskazuje powiązania z aferą. • Sam Myron staje się podejrzanym numer jeden. W odpowiednim czasie i odpowiednim miejscu pojawia się jego najbliższe wsparcie w postaci Wina. Coben lubi nawiązywać do wcześniejszych powieści np. "Jeden fałszywy ruch", kiedy Myron odwiedza grób Brensy Sleighter. Pojawiają się tak znajome postaci jak Esperanza czy Wielka Cindy. Ciekawa akcja ale trzeba przyznać, że nie jest to najlepsza książka Cobena. Wprawdzie pogmatwane wątki nie pozwalają jak zwykle na szybkie rozstrzygnięcie zagadki, są trupy i jest dramat rodzinny ale po takich książkach jak "Bez pożegnania" czy "Nie mówi nikomu" czytelnik może mieć takie odczucie.
    +2 pouczająca
  • tej książki się nie da czytać taki chłam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo