• W „miesiącu kobiet” – marcu – przedstawiamy Wam, Drodzy Rodzice, niepowtarzalną książkę „Była sobie dziewczynka”, która wydana została w 2018 r. przez Wydawnictwo TADAM. Autor, Piotr Drobny, dedykuje ją swojej córce Matyldzie. Pozycję dopełniają oryginalne ilustrację wykonane przez Łukasza Majewskiego. • Duet Panów zabiera czytelników w niewiarygodną podróż po wybranych epokach historycznych oraz na przeróżne, czasem bardzo odległe od siebie krańce świata. Na każdej ze stron poznajemy postać dziewczynki, jej imię, okoliczności towarzyszące jej narodzinom, obrzędy z tym związane, rytuały towarzyszące jej wzrastaniu i wychowaniu. Dowiemy się także, jak wyglądało jej codzienne życie. Jak, gdzie i czym się bawiła, jak była ubierana i czesana. Czy mogła się uczyć, a jeśli tak, to czego. W jaki sposób i kiedy była przysposabiana do swoich obowiązków. A także w jakim wieku była zwyczajowo wydawana za mąż. • Na łamach tej książki nie znajdziemy suchej wyliczanki na powyższe pytania, przeprowadzonej według sztywnego schematu. W zamian autor proponuje nam ciekawą opowieść o konkretnej dziewczynce: Safonie z Grecji, Yao z Chin, Samicie z Nepalu czy Azizie z Afganistanu, wyliczać można by bez końca, wszak dziewczynek jest aż 25. Opisy elementów składowych ich życia i codzienności są zarysowane w niezwykle ciekawy i barwny sposób. Dzięki czemu wszyscy czytający tę książkę mogą się dosłownie „wczuć w skórę” poznanych dzieci. • Drodzy rodzice, czy wiedzieliście, że dziewczynka mieszkająca wśród plemienia Polan dopiero, gdy miała 7 lat w trakcie obrzędu zaplecin otrzymywała swoje właściwe imię? Zaś dziewczynka urodzona wśród Romów mając 12 lat była sprzedawana przez ojca na targu? Nie zdradzimy więcej szczegółów z książki – sprawdźcie sami wspólnie ze swoimi pociechami. • Współczesne dziewczynki często nie zdają sobie nawet sprawy, jakie mają szczęście żyjąc w dzisiejszych czasach, w kochających je rodzinach. Mając dach nad głową, ciepłe posiłki, mogąc robić tak wiele rzeczy, mieć pasje, uprawiać sporty… . To bardzo ważna nauka płynąca z tej książki. Porównanie do innych dzieci, które nie miały, a często nadal nie mają, tak wesołego życia pozwala docenić to, co się ma. Taki też był zamysł samego autora, co podkreśla ostatnia strona książki, a zwieńczają słowa: … *Możesz pilotować odrzutowce. Możesz robić eksperymenty naukowe. Możesz wszystko!” • Dorota Bojeczko • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo