• Anna Jaklewicz — z zamiłowania podróżniczka, z wykształcenia archeolog. Już od najmłodszych lat marzyła, żeby zostać drugą Elżbietą Dzikowską, albo… Indianą Jonesem. I poniekąd jej się to udało. Najpierw, podczas misji arch­eolo­gicz­nych­ w Sudanie, poszukiwała śladów zaginionych cywilizacji. Potem odkrywała przed turystami tajemnice starożytnego Egiptu. Po Afryce przyszedł czas na Azję. W Chinach, gdzie przez niemal dwa lata pracowała jako przewodnik, wędrowała po Wielkim Murze, w rezerwacie Wolong opiekowała się pandami i przemierzała konno pogranicze Tybetu. Miłość do Azji zaowocowała kolejnymi wyprawami, tym razem do Wietnamu, Laosu, Kambodży i Indii. (żródło: [Link] ) • Książka "Niebo w kolorze indygo. Chiny z dala od wielkiego miasta." to przepiękny przewodnik po nieznanych zakątkach Chin. Anna Jaklewicz pisze w sposób niezwykle ciekawy. Lektura przesycona jest pięknymi zdjęciami (może je podziwiać również na facebooku). Nie jest to zwykły przewodnik w stylu "nazwa-opis-zdjęcie". To prawdziwa opowieść o miejscach i ludziach. Prawde i spokój czuć na każdej stronie. Wyczuwalne jest również przyjazne nastawienie autorki oraz miłość do tych miejsc. Dzięki Annie możemy przenieść się w świat, o którym nie przeczytamy w topowych przewodnikach. Tych miejsc również ciężko szukać w najbardziej znanych programach podróżniczych. Opowieść przeplata jest również faktami "historycznymi". • Anna Jaklewicz pokazuje Chiny jakich nie znamy. Pierwsze skojarzenie ze słowem "Chiny"? Mur, komunizm, fabryki, smutek. Jednak Kraj Środka, który możemy odnaleźć w książce jest całkowicie inny. Spokój, kolory, wieś, życie w zgodzie z naturą. Ukazuje nam się na prawdę piękny obraz. Piękno i spokój. To dwa słowa, które od dziś będą mi się kojarzyć z Chinami. Te dwa słowa również doskonale opisują reportaż podróżniczki. • Warto zapuścić się w nieznane. Kraj Środka można odkryć na nowo. Zakochać się. W barwach, smakach, kolorach oraz oczywiście spokoju. • Każdej osobie, która jest ciekawa świata polecam tę pozycję z czystym sercem. Chiny to piękny kraj. Książka jest wspaniała. Anna Jaklewicz wykonała kawał na prawdę dobrej pracy. Gratuluje! • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo