• Dawno temu, w Krainie Czarów, żyła trzynastoletnia dziewczyna, która nigdy się nie uśmiechała. Była to przyszła Królowa. Jej matka, despotyczna Królowa Mieczykowa, uwielbiała grę w krokieta, w której za kije do gry służyły flamingi, a piłkami były jeże. Przyszła Królowa codziennie musiała rywalizować z matką w Mistrzostwach Królestwa w Krokiecie. Królowa Mieczykowa nie przestrzegała zasady fair play, wszystkie służby w Pałacu ułatwiały jej zwycięstwo, a gdy coś poszło nie po jej myśli, Królowa natychmiast kazała ścinać głowy „winnym”… • Tymczasem przyszła Królowa wciąż gdzieś biegała, znikała, spóźniała się, zostawiała ślady z błota na posadzkach w zamku… Krokiet, szycie, haftowanie, geometria i inne głupstwa, którymi musiała się zajmować, nie interesowały jej. Królewna zawsze robiła wszystko po swojemu, czym niezmiernie denerwowała swoją matkę i służbę w Pałacu. • Według tradycji w dniu czternastych urodzin dziewczyna miała przyjąć imię i zostać Królową. Jednak przyszłe posiadanie rozlicznych pałacowych bogactw przytłaczało ją. Przyszła Królowa uwielbiała czytać książki przygodowe, potajemnie studiowała mapę Królestwa, lecz największe wrażenie i wpływ wywarła na niej tajemnicza księga o Panu Czasie. Dziewczyna uciekła z Pałacu, aby odnaleźć Czas i poprosić, aby się zatrzymał, dzięki temu nie zostałaby Królową, nie musiałaby przyjmować wielkiej odpo­wied­zial­nośc­i i być na zawsze uwięziona na Dworze. • Bohaterka książki Ucieczka z Krainy Czarów. Prawdziwa historia Królowej Kier, włoskiej autorki Elisy Puricelli Guerra, chce wieść życie pełne przygód i wolności. Dziewczyna chce nauczyć się samodzielności, marzy o niezależności, a przede wszystkim chce poznać siebie i odkryć, kim naprawdę jest. Wyruszając w poszukiwanie Pana Czasu doświadcza tego, o czym czytała w książkach: nieb­ezpi­ecze­ństw­a, tajemnicy, przygody, czarów i nareszcie czuje sens życia. Przyszła Królowa odkrywa, że świat jest pełen wielu możliwości, ale też wyborów, które nie zawsze są łatwe. Bohaterka podczas swej dynamicznej wyprawy dojrzewa, odkrywa siłę przyjaźni i odpo­wied­zial­nośc­i, które na zawsze przypieczętują jej los. • Maria Twardowska-Hadyniak • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo