Recenzje dla:
  • Polecam dla małych i ich nadopiekuńczych dorosłych.
  • Kolejna perełka literatury skandynawskiej dla dzieci, którą uwielbiam! I kolejne piękne niebanalnie ilustracje :))
  • Nie biegaj, bo się spocisz, upadniesz, wybijesz sobie zęby. Nie właź tam, bo spadniesz. Nie baw się tym, bo jest brudne, bo się skaleczysz. Ile razy dzieci słyszą od dorosłych takie słowa? Stanowczo zbyt często - odpowiada Emma Adbage - i na dowód serwuje czytelnikom przewrotną historię z pogranicza szkolnego podwórka. Poznajemy historię Dołka – najlepszego (bo zakazanego!) miejsca do zabawy w mamę niedźwiedzicę, szałas, kryjówkę i kiosk. Dzieciaki go uwielbiają, dorośli – nienawidzą, dlatego zakazują wchodzenia do Dołka. Ale natychmiast pojawia się jego Krawędź - równie kusząca, zaprasza dzieci, by na niej stały, wychylały się za, sięgały jak najdalej! By uchronić uczniów przed potencjalnym wypadkiem (czytaj: uprzykrzyć im życie), nauczyciele postanawiają zasypać Dołek, a świat nagle staje się płaski i nudny. Czy już zawsze taki będzie?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo