• Czym jest geniusz? Czy objawia się tylko wysokim ilorazem inteligencji? Czy geniusz to osoba? A może dzieło? Według autora książki Genialni, Erica Weinera, geniusz to najwyższa forma kreatywności. Nie jest to więc gen przekazywany z pokolenia na pokolenie, nie można zakładać, że w rodzinie, w której pojawiła się już wybitna jednostka, będzie ich więcej. Jak zatem wytropić geniusz? Autor ma na ten temat ciekawą teorię. • W poszukiwaniu geniuszu cofa się w czasie i przemieszcza w przestrzeni. Weiner twierdzi, że na świecie pojawiały się ludy, które były przesycone geniuszem i są odpowiedzialne za wiele rzeczy użytecznych do dziś – nie tylko materialnych, lecz także mentalnych jak normy, pojęcia, nazwy. Ich wkład w obecny świat jest znaczący – niektóre z nich mają dni światłości dawno za sobą, a jednak wytwory tych cywilizacji pozostały. • Może „ludy” to złe określenie, bo zawęża nam pole widzenia. Chodzi tu raczej o kultury, społeczności i miejsca. To wszystko razem tworzy kolejne spojrzenia na geniusz w ujęciu Weinera. Zaczyna on od oczywistego punktu – starożytnej Grecji. Potem doszukuje się objaw geniuszu w Chinach, Florencji, Edynburgu, Indiach, Wiedniu i na koniec w Dolinie Krzemowej. Jeśli chwilę się nad tym zastanowimy, zobaczymy, że jego myślenie ma sens, ponieważ każde z tych miejsc wiąże się z jakimś wynalazkiem bądź ideą, która zmieniła świat. • Książka jest dość niezwykle napisana. Autor opisuje swoje podróże w ciekawy sposób. To nie tylko relacja z wycieczek i poznawania kolejnych miejsc. To także głęboka analiza socjologiczno-antropologiczna, która daje nam ogląd na kulturę i historię. Weiner doskonale opowiada, wplatając w z pozoru naukowe wywody rozmowy z ludźmi i ciekawostki, okraszając wszystko odrobiną ironii (niezauważalnej przy odbiorze całości, jednak w odpowiednich fragmentach ujawniającej się znienacka). Bardzo przyjemnie się to czyta, ponieważ to lektura, która serwuje nam ogrom wiedzy w lekkiej formie. Styl autora nie pozwala oderwać się od książki. Czyta się to jednym tchem, chcąc dowiedzieć się więcej. Sam pomysł na przedstawienie problemu w ten sposób także jest interesujący. Autor wie, co robi, widać to w każdej jego myśli. Ma też ogromną wiedzę na temat zagadnienia, o którym pisze. Dodatkowo w książce znajdziemy bibliografię i indeks. Obie te rzeczy wzbogacają książkę i pozwalają zobaczyć, jak wiele pracy włożył w nią autor. • Genialni to kolejna część PWN-owskiej serii Bieguny, w której wyszły naprawdę fascynujące książki. Ta pozycja także zachwyca. Trzyma poziom innych tomów i porusza interesujący temat. Może nie każdy będzie przekonany do tego, by sięgnąć po tę lekturę, ale zapewniam, że warto.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo