Jeśli ktoś myśli, że „Smoleńsk” daje gotową odpowiedź na pytanie, jakie były przyczyny katastrofy rządowego TU154 lub kto ponosi winę … ten takiej odpowiedzi nie dostanie. Ta książka to zbiór rozmów z osobami, które były w Smoleńsku gdy rozbił się samolot, z bliskimi ofiar tej katastrofy czy też z prze­dsta­wici­elam­i ówczesnego rządu. Mówią oni o tym gdzie byli i co robili tego dnia, jak dowiedzieli się o wypadku. „Smoleńsk” to książka o tym co wydarzyło się nie tylko 10 kwietnia 2010r ale o tym co działo się przed i co niestety dzieje się po tej tragicznej dacie – to zapis rozrastającego się powoli podziału Polski i Polaków. Zapis uczuć i emocji, ale także tragedii ponad 90 rodzin. Bo niezależnie od tego czy był zamach czy nie, czy brzoza była pancerna, 10 kwietnia 2010 to też koniec szczęśliwego dzieciństwa dzieci, które w katastrofie straciły swojego rodzica, koniec udanego małżeństwa osób, które straciły współmałżonka – to po prostu niewyobrażalny dramat tych ludzi, którzy zostali. Patrząc na nasz kraj z perspektywy 9 lat od katastrofy nasuwa się refleksja, że ani ofiary zbrodni katyńskiej ani ci, którzy 10 kwietnia 2010r nie dolecieli na uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia nie chcieliby takiej Polski jaką mamy obecnie – nie chcieliby takich Polaków; podzielonych, skłóconych, ogłupionych i dających się ogłupiać. Nie o taką Polskę walczyli, nie o taką Polskę im chodziło. Polecam tę książkę.