• W ostatnim czasie książki biograficzne są modne. Chętnie piszą je autorzy, z zaciekawieniem sięgają po nie czytelnicy. Elżbieta Konieczna zgotowała nam, nade wszystko miłośnikom teatru, nie lada duchową ucztę w postaci książki „Jerzy Jarocki. Biografia”. • „Jerzy Jarocki”, to biografia, za którą autorka uhonorowana została Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca (luty 2019). Bohater jej książki, wybitny reżyser teatralny przez lata związany z Krakowem, gdzie skończył PWST, a później realizował swe najważniejsze kreacje teatralne, stał się filarem teatru polskiego drugiej połowy XX wieku. • Na ponad 450 stronach, opisując twórcze życie Jarockiego, Elżbieta Konieczna opierała się w głównej mierze na swych obserwacjach. Jako recenzent uczestniczyła we wszystkich krakowskich realizacjach teatralnych Jarockiego. Dopełnieniem opowieści o Jerzym Jarockim są rozmowy z artystami przeprowadzone przez autorkę. W słowie od wydawcy czytamy, że książka o reżyserze była od zawsze wpisana w życie Elżbiety Koniecznej. Jest też prawdziwym hołdem, jaki mogła złożyć Mistrzowi.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo