• Uwielbiam Daniela Day Lewisa - ubóstwiam i mam do niego słabość. Ot, taka przypadłość. Jest niesamowitym aktorem i personą świata filmu. I ma klasę, co widać w każdym obrazie. • "Nić widmo" to świat kreatora mody i projektów oraz klientek, które nabywają owe stroje. On, uznany, szanowany i bardzo majętny człowiek. Wizjoner, kreator, twórca sukien - głównie, stworzy dla dam, które zajmują wysokie stanowiska. Przyjeżdżają na przymiarki i mimo kompleksów, jakie noszą w sobie, pod wpływem nowej szaty stają się... piękne. Odzyskują wiarę i dostają nową sylwetkę. Dlatego dzieła owego krawca są tak pożądane. A on dzięki pracy może mieć każdą kobietę. I pewnego razu, podczas wyjazdu na wieś poznaje kelnerkę, która staje się potem jego miłością, muzą i z czasem... żoną. Ale jak to się wszystko ma do świata blichtru i luksusu? Dokąd człowiek może się posunąć zarówno w uczuciu, jak i pasji? • Niebywały film, w którym twórcy zadbali o szczegóły scenerii, o świetny scenariusz, o pierwszorzędny dobór aktorów. • POLECAM KONIECZNIE, gdyż - jak się okazuje, Daniel Day Lewis to wisienka na wielkim torcie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo