• Wspaniała powieść, która oczarowała mnie swoim klimatem minionych czasów. Powieść warta przeczytania.
  • Niby szybko się czyta, ale tak naprawdę książka o niczym...ciągłe powtórki, maglowanie tych samych wątków. Ponad 300 stron zmieściłoby się na 100 i na to samo by wyszło. Za pół roku nie będę pamiętała o czym ta książka była.
  • Naprawdę dobre pióro i zajmująca historia. Brakowało mi trochę szerszego kontekstu historycznego, ale jestem w stanie wybaczyć to autorce;)
  • Agnieszka Janiszewska - ALEJA STARYCH TOPOLI - tom 1 i tom 2 • Ta rodzinna saga przenosi czytelników w koniec XIX i początek XX wieku i opowiada o Ewie, która jako 18-letnia dziewczyna, poprzez zaaranżowane małżeństwo, zostaje żoną swego owdowiałego, o 20 lat od niej starszego szwagra i macochą swych siostrzeńców, niewiele od niej młodszych. Zostaje też panią na Jodłowie. Chłopcy akceptują młodziutką macochę, ale rozpieszczona córeczka tatusia, niepokorna Klara ma za nic zarówno ciotkę - macochę, jak i to co ludzie o niej powiedzą i podąża swoją, nie zawsze dobrą,drogą. • To małżeństwo nie jawi się Ewie jako klęska, choć okoliczności śmierci siostry są niejasne. Dla niej najmłodszej z sióstr, czującej się odtrąconą córką przez ojca i nieakceptowaną siostrą, to małżeństwo wydaje się być lepsze od tego, czego doświadczyła w rodzinnym domu. • Szwagier okazał się dla niej dobrym i kochającym mężem, a małżeństwo przez lata szczęśliwe. • Ale jego pierwsze małżeństwo i wiele innych rodzinnych spraw owianych jest tajemniczością, która nie powinna ujrzeć światła dziennego. • Te dwa tomy to zręcznie nakreślona historia o życiu i jego błędach, o dojrzewającej miłości, pełna intrygujących sukcesów i porażek. Poprzez historię Ewy i jej nowej rodziny poznajemy życie ziemiaństwa, wędrujemy ulicami Warszawy i Paryża. Poznajemy też stosunki społeczne i polityczne końca XIX i początków XX wieku, a toczące się dzieje rodziny ubarwione są codziennością, strojami okolicą i architekturą. • Ale najważniejszy to ciąg tajemnic: siostry Ewy Maryli, lekarzy warszawskiego i paryskiego, Adeli, pobytu Andrzeja w Paryżu. • Tom II przynosi historię życia młodego pokolenia Celiowskich i Wilczyńskich. Rozwiązują się zagadkowe tajemnice rodzinne, ale wybuchają też nowe dramaty i skandale. • Sporo miejsca poświęca autorka Klarze, która śladem swoich braci zamieszkuje w Paryżu i tam dojrzewa jako żona i matka, zrzucając z siebie pancerz egoistycznej i rozkapryszonej nastolatki. • Autorka stawia też przed czytelnikiem pytanie: "Czy jest możliwym, aby skrywane przez lata tajemnice, a co za tym idzie i urazy, pozwoliły na powrót scalić rodzinę? Czy można wybaczyć, zapomnieć? • Ta rodzinna saga to historia wciągająca od pierwszych stron; to zmieniający się fabularny świat początków XX wieku,świat relacji międzyludzkich: to wspaniale nakreślona konstrukcja bohaterów. • Ciekawym zabiegiem kompozycyjnym jest wprowadzenie pamiętnika Klary. • Tomu II nie można, moim zdaniem czytać, bez znajomości I tomu • Polecam i mam cichą nadzieję, że autorka dopisze jeszcze losy tej rodzinny, które kończą się na konflikcie sarajewskim 1914 roku, a nierozwiązanych wątków, moim zdaniem , jest jeszcze trochę.
  • Bardzo ciekawa i wciągająca saga rodzinna, której akcja rozpoczyna się w 1890 r. • Tajemnice rodzinne - jest ich bardzo dużo, powodują lekkie napięcie. • Zaaranżowane małżeństwo, do tego przyszły mąż wdowiec, ojciec trojga dzieci, których matką była siostra... Dla młodziutkiej Ewy, wszystko wydaje się lepsze od tego co doświadczyła w rodzinnym domu. • Emocje, sekrety, miłość, zawiłe relacje międzyludzkie... dobrze się czytało :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo