• Ubóstwo językowe tej książki mierzi mnie i sprawia że nie mam ochoty kontynuować czytania
  • Tematem dyskusji była książka „Szwecja: gdzie wiking pije owsiane latte” dwóch popularnych blogerek Aldony Hartwińskiej i Mileny Zaremby, która wywołała burzliwą dyskusję. Autorki tej publikacji opowiadają czytelnikom o Szwecji i szwedzkiej codzienności (m.in. kosztach życia, edukacji, ubezpieczeniach, tradycjach i wielu innych sprawach.) Słysząc o Szwecji, od razu kojarzymy ten kraj z Nagrodą Nobla lub z Ikeą, jednak nie do końca zdajemy sobie sprawę, ile szwedzkich wynalazków używamy każdego dnia. Szwedzi to naród zdyscyplinowany, dbający o swój kraj, piękną przyrodę, szanujący własną prywatność. • Publikacja nie do końca spodobała się wszystkim klubowiczom. Jest bardzo subiektywna, autorki unikają krytyki Szwecji, natomiast nie skąpią jej wobec Polski (a przecież każdy kraj oprócz mocnych stron ma też swoje problemy). Omawianą książkę trudno uznać za reportaż, bardziej jest zlepkiem blogów. Jej dużym minusem jest brak mapy, jest też dość chaotyczna, choć napisana w lekkim stylu.ef
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo