• Ocenienie tej publikacji Oskara Haleckiego nie jest rzeczą prostą. Długo szukałam ciekawej pozycji o królowej Jadwidze, więc jakie było moje pozytywne zaskoczenie kiedy moim oczom ukazała się obszerna, bo licząca 354 książka, dokładnie jakiej szukałam. Pierwsze kilkadziesiąt stron to obszerny wstęp szeroko opisujący rodziców i dziadków Jadwigi, analizujący geopolitykę obszaru tytułowego Europy Środ­kowo­wsch­odni­ej i dynastyczne koligacje. Rozdziały są niezwykle drobiazgowe i wyczerpujące temat, co pomaga w zrozumieniu szerszej perspektywy historii. Jednak jakie było moje rozczarowanie, kiedy dotarłszy do narodzin i życia Jadwigi, otrzymujemy wręcz skromne informacje na jej temat, szybko przechodząc do historii ogólnej, niezwykle ciekawej z bogatą różnorodną bibliografią, ale mimo wszystko... nie na temat. Absolutnie nie jest to zła książka, ale z pewnością powinna nosić tytuł 'Kształtowanie się Europy Środ­kowo­wsch­odni­ej i czasem coś o Jadwidze Andegaweńskiej', nie z tytułem głównym o królowej Jadwidze. Autor rozpisując się o historii w dwieście czy sześćset lat później po jej śmierci, ciągle do niej nawiązuje, raz bardziej lub mniej trafnie, raz brzmi to logicznie, innym razem jest to absurdalnie naciągane, jakby było to wyłącznie pretekstem do podsumowania historii Europy Środ­kowo­wsch­odni­ej, a nie do opisania jej życia i panowania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo