• Dobra książka. Historia w niej opowiedziana, interesująca. Ale fani mogą czuć się nieco jak przechodni, który dostał czymś w tył głowy, nie wie skąd i dlaczego, ani od kogo i niby nie boli, ale... • Ja osobiście (co jest dość błahe), zawiodłam się, że z Lisbeth zrobiono alkoholiczkę (mniej, lub bardziej) zapominając o jej zapasy niezdrowego jedzenia i coca coli, a zastępując to litrami alkoholu. Cóż... Odnosiłam nieco inne wrażenie co do tej postaci. Michael również jakby podejmował mniej śmiałe decyzje. Autor ewidentnie się bał, to się czuje, bał się pozwolić, aby główna para była bardziej wiodąca.
  • Lisbeth Salander siedzi w więzieniu i po krótkiej (i jak się okazuje ostatniej) wizycie swojego byłego kuratora zastanawia się nad swoją przeszłości. Pokonuje gang więźniarek "gorylic" stosujących przemoc wobec słabszych osadzonych. Dzięki pomocy znajomych dziennikarzy i hakerów dowiaduje się, że ona i jej zła siostra bliźniaczka (oraz wiele innych par bliźniąt) były częścią eksperymentu instytucji kontynuującej działania Instytutu Badań nad Rasą.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo