• Bardzo dobra książka.Polecam tym którzy choć troche chcą się dowiedzieć jak wygląda więzienie dla kobiet.
  • Jak dla mnie średnia. Czyta się szybko ale spodziewałam się czegoś wow
  • Wstrząsający reportaż o kobietach więzionych w polskim Alcatraz. Mowa w nim o osadzonych z zakładu Karnego nr 1 w Grudziądzu. Jak każde więzienie i to również skrywa swoje tajemnice, które dobrze by było, gdyby nigdy „nie ujrzały światła dziennego”. Jednak trudno jest nie znać niektórych z więźniarek, skoro dokonane przez nie zbrodnie przez wiele tygodni znajdowały się na pierwszych stronach gazet w całym kraju. Wielu z nas do dziś pewnie zastanawia się co się stało z matką małej Madzi z Sosnowca czy najsłynniejszą chyba boromeuszką Bernadettą znęcającą się nad swoimi podopiecznymi w Zabrzu. Jak wygląda ich życie za kratami? Jak są traktowane? Czy rzeczywiście zostały skazane na potępienie? A może wiodą w więzieniu beztroski żywot? Reportaż ten jest wstanie zmienić nasze wyobrażenie o świecie kobiet po tamtej, zniewolonej stronie. W końcu możemy przyjrzeć się nieco bliżej więzieniom dla kobiet i warunkom w jakich muszą funkcjonować często już do końca swoich dni.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo