• Historia +przejmująca fabuła po której poszukuje się ksiazki • aby się wyciszyć
  • Czasy terroru stalinowskiego. Wstrząsające opisy absurdu inwigilacji. Dyktator nie ma przyjaciół, każdy może być wrogiem. W tym miłość, strach, zdrada, odkupienie. Książka wywołuje ogromne emocje. Ponieważ napisana jest przez historyka spec­jali­zują­cego­ się w tym strasznym okresie ZSRR, tym bardziej jest realistyczna. Dobrze napisana, świetnie się czyta, bez względu na wstrząsające obrazy.
  • Obraz osoby, która żyła w trzech różnych epokach historii. Jej wzloty i upadki oraz nieodłączne pytanie, czy warto "wyrywać się przed szereg" i starać się być ideałem nie dla siebie ale dla czasów w których żyjesz.
  • Niezwykła, głęboko zapadająca w duszę! Pierwsze co to nic nie mówiący tytuł, który może nie zachęcić.Po drugie wg mnie wprowadzająca w błąd okładka: myślałam sobie kolejny łzawy romans. A tu proszę jaka niespodzianka! Co najważniejsze: historia rodziny Palicynów i ich przyjaciół umiejętnie została wpleciona w historię XX wieku, w kraju kultu jednostki, kraju absurdalnej i nieludzkiej polityki. Historia Rosji zawsze mnie fascynowała, ze swoją nied­orze­czno­ścią­, okrucieństwem i jednocześnie niezwykłym pięknem. Zdecydowanie TAK, polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo