• Wielki marsz Stephena Kinga jest jednym z jego pierwszych dzieł napisanych pod pseudonimem Richard Bachman. • Przedstawione wydarzenia to mroczna wizja przyszłości Stanów Zjednoczonych. Setka młodych mężczyzn postanawia wyruszyć na marsz swojego życia. Jednak meta nie kończy się w wyznaczonym miejscu. Jej koniec będzie tam gdzie padnie przedostatni zawodnik. Nie zobaczymy tu sportowej rywalizacji czy nie zgodnego z przepisami zachowania. • Wielki marsz ukazuje ludzkie emocje drzemiące w człowieku, jego upadek. Pokazuje ile jesteśmy w stanie znieść by osiągnąć swój cel-by przeżyć. Wydobywa z człowieka najgorsze zachowania podobne do zwierzęcych, jego myśli w sytuacji bez wyjścia. Zawiść, zazdrość i rządza która w nas siedzi ukazuje swe oblicze w dramatycznych chwilach naszego życia. • King chciał przedstawić zachowanie mass mediów w dzisiejszych czasach. Ukazał to w sposób wyśmienity. • Groza, przerażenie i strach towarzyszy przez cały czas. • Uczestnikami marszu są dobrowolnie wybrani chłopcy, nastolatkowie którzy chcą walczyć o wielką nagrodę -pieniądze. • Aby osiągnąć metę muszą przejść wiele mil, z 3 krotnym tylko zatrzymaniem po którym grozi rozstrzelanie przez żołnierzy, idącymi za nimi. Dostają od nich wodę i jedzenie. Wszystkie swe potrzeby fizjologiczne załatwiają w trakcie marszu. Są zdani tylko na własne siły i wolę walki. • Uczestnicy przekraczają wszelakie bariery godności człowieka. Patrzą na śmierć swoich kolegów rozstrzeliwanych za przystopowanie i wyczerpanie. Zdają sobie sprawę iż tylko jeden z nich przeżyje. Że tylko jeden z nich doświadczy mety. • Książka napisana jest świetnym językiem, który wciąga w przygodę i utożsamia z bohaterami. W pewnym stopniu zdejmuje klapki z oczu ludziom którzy wierzą, że mass media więcej robią pożytku niżeli szkody. I kim w tym całym zakłamaniu jest człowiek. • Warta przeczytania książka. Polecam każdemu lubiącego grozę i horror i oczywiście wyśmienitego pisarza Stephena Kinga.
    +2 trafna
  • Napiszę to już na wstępnie, "Wielki marsz" to jedna z najlepszych prac Stephena Kinga, jeśli nie najlepsza. Powieści wydanej pod pseudonimem Richard Bachman, przerażający i niepokojący kawałek nie-horroru. • W "Wielkim Marszu" nie ma zła, które czai się w cieniu, nie ma demonów, nie ma szaleńców, nie ma zwrotów akcji, nie ma dues ex machina. Jest tylko stu młodych maszerujących chłopców, tylko marsz 100 osób, 99, 98... aż do wyłonienia zwycięzcy. • Nie znamy przyczyny dla której Marsz się odbywa. Określany jest jako sport narodowy, rozrywka, którą śledzą w telewizji miliony widzów. Nie znamy również motywacji i powodu dla której na linii startu staje główny bohater powieści, szesnastoletni Ray Garraty. Tym bardziej, że otrzymuje możliwość wycofania się z wyścigu, z której rezygnuje. Chciwość i obietnica chwały są silniejsze niż życie? • Najsilniejszą motywacją dla pozostałych uczestników wydaje się być ten "garniec złota", który czeka na końcu wyścigu. Każdy z uczestników jest w takim wieku, że nie zdaje sobie sprawy z własnej śmiertelności, czują że mogą żyć wiecznie i wygrać ten marsz, a śmierć nikogo nie oszczędza, nawet młodych. • "Wielki marsz" powstawał w okresie wojny wietnamskiej i bardzo widoczny jest alegoryczny charakter powieści Bachmana. "Wielki Marsz" jest metaforą wojny, na którą wysyłani są młodzi ludzie, nie mając pewności czy przetrwają. Często nie wiedzą dlaczego na wojnę trafili, czy to była ich decyzja, jakie powody nimi kierowały, troska o kraj, rodzinę, czy poczucie obowiązku. • Autorowi udało się sprawić, że czytelnik może poczuć się tak jakby był wśród maszerujących. Przysłuchiwał się ich rozmowom, czuł ich reakcje, zastanawiał się, który będzie następny. To sprawia, że czuć grozę. Tym większą, że gdzieś tam podświadomie kibicujemy Garraty'emu. Jego zwycięstwo oznacza śmierć pozostałych. To tak jakby osobiście pociągać za spust i pozbawiać ich życia. Właśnie to w "Wielkim Marszu" przeraża najbardziej. • Marta Ciulis- Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo