• Książka napisana w bardzo przemyślany sposób, z treści widać, że autorka zapoznała się dobrze z postacią świętej siostry Faustyny i starała się wniknąć w jej duchowe przeżycia, uwzględniając bogate zapiski z "Dzienniczka" Świętej. • Styl książki sprawia,że tę biografię czyta się bardzo przyjemnie mimo poważnych treści jakie ona przekazuje. Najważniejszą sprawą jest zadanie jakie siostra Faustyna otrzymała od Pana Jezusa, aby stała się apostołką Bożego Miłosierdzia. Dzieło to napotykało na szereg trudności, niedowierzań, nawet szyderstwo i wzgardę również w kręgach duchowieństwa. Tymczasem sam Pan Jezus prowadził siostrę Faustynę przez te trudności i pomagał rozwiązywać wszystkie przeszkody. Według opisu siostry Faustyny powstał obraz Jezusa Miłosiernego, ukazujący Chrystusa Zmartwychwstałego, tak jak objawił się Faustynie : zmartwychwstały, z ranami na rękach, "... w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady... ". Niesamowity jest sens słów Pana Jezusa ... "Zdrój miłosierdzia mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz - nikogo nie wyłączyłem". Jest to wielka obietnica i nadzieja dla każdego człowieka, który uwikłał się w struktury zła i grzechu. Ewa Czaczkowska podkreśla właśnie tę misję siostry Faustyny, dzięki której poznajemy ogrom Miłosierdzia Bożego dla każdego grzesznika, który się nawraca oraz moc Koronki do Bożego Miłosierdzia podyktowanej przez pana Jezusa siostrze Faustynie. Z czczonym powszechnie obrazem Jezusa Miłosiernego również związane są szczególne łaski i obietnice. Sam przekaz i treść sprawia,że od mistycznych natchnień siostry Faustyny nie sposób się oderwać nie przeczytawszy całej książki do końca. Pani Ewa Czaczkowska dała się już wcześniej poznać jako świetna pisarka, która przybliżyła nam postać Prymasa Tysiąclecia. Autorka nie tworzy fikcji, opiera się na faktach historycznych, wspomnieniach konkretnych, wymienionych z nazwiska osób, pozwalając na to, by fakty same układały się w świadomości czytelnika w logiczną całość. Jest to książka, która zostawia trwały ślad w pamięci czytelników oraz zachęca do poszerzenia swoich wiadomości przez sięgniecie do tekstów źródłowych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo