• Owszem, przeczytałem, nawet szybko poszło - trzy wieczory. Kolejny tom sagi o Lipowie to kolejny poziom niep­rawd­opod­obie­ństwa, aczkolwiek jeśli przyjmiemy konwencję kompletnej fikcji, to na realia możemy popatrzeć przez palce... • ... bo Martwiec nie byłby w stanie tego wszystkiego zrobić sam, chlorowodoru to by trzeba było mieć raczej cysternę, że o trzech torbach sportowych z tajemniczą zawarością przenoszoną w tę i we w tę oraz o łatwodostępnych materiałach wybuchowych nie wspomnę. Jest jeszcze kwestia omyłkowej lokalizacji czas­oprz­estr­zenn­ej Żiółka w momencie, gdy znajduje telefon na miejscu zbrodni - redaktor przeoczł tę kwestię chyba. No bo jest to poranek, czy godzina czternasta? • Sytuacja Daniela może być w kolejnym tomie ciekawa, szczególnie jeśli zbliży się (wszystko na to wskazuje) do pisareczki. Nie życzę mu źle, ale może go czekać piekło na ziemi: nowa kobieta plus była żona w okolicy, martwa matka jego dzieci na okolicznym cmentarzu, nadopiekuńcza matka, no i Sikora, która chyba nie do końca wie, o co jej chodzi. • Pomio tych wszystkich lamentów, zachęcam do lektury. Po prostu czytelnicza rozrywka w nieco niereanym świecie zawsze jest lepsza niż bezrefleksyjne chłonięcie kolejnych odcinków promowango w różnych mediach serialu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo