• Uwielbiam to poczucie humoru.
  • Jestem dość zaskoczona tą książką. Dotychczasowe książki pani Świst które czytałam zawierały sporo scen erotycznych a w "Incognito".... ani jednej! Ale jest to zaskoczenie zdecydowanie na plus - książka jest bardziej nakierowana w stronę kryminału niż romansu, chociaż czuć w powietrzu chemię i napięcie pomiędzy bohaterami, co jeszcze bardziej podkręca atmosferę.
  • Jak zwykle Paulina Świst stanęła na wysokości zadania. Już można kupić II część tej książki. Chociaż język jak to u autorki bywa nie zawsze jest grzeczny, to dialogi jak zwykle bardzo inteligentne. Akcja jak zwykle rozgrywa się w środowisku prawniczym.
  • "Incognito" to świetna i bardzo wciągająca książka. Nie było czasu na nudę, bo cały czas coś się działo. Były momenty mroczne, a także takie, w których nie dało się powstrzymać śmiechu. Świetna fabuła, ciekawi bohaterowie, ostry język, mocne i śmieszne dialogi, zwroty akcji, morderstwa, śledztwo, zaskakujące zakończenie, krótkie rozdziały - to wszystko sprawia, że książkę czyta się z ciekawością i błyskawicznie. Oczywiście zakończenie pozostawiło niedosyt i wiele znaków zapytania. I dlatego nie mogę się doczekać kolejnej części. To było moje pierwsze spotkanie z autorką, ale napewno nie ostatnie. Mnie książka się podobała i polecam.🥰
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo