• "Ostatni zachód słońca" to poruszająca, refleksyjna, emocjonująca i chwytająca za serce historia o miłości, związkach, wspomnieniach z przeszłości, codziennym życiu rodzinnym, codziennej rutynie, życiowych wyborach, nies­praw­iedl­iwoś­ci losu, przewrotności i kruchości życia. Historia pokazuje, że życie nie trwa wiecznie i nie można cofnąć czasu. Pokazuje, że warto dzielić je z ludźmi, których kochamy i doceniać każdą chwilę, bo nigdy nie wiadomo, co przyniesie kolejny dzień. Podczas czytania szkliły mi się oczy, a na końcu to już łzy leciały strumieniami.🥹😭 Autorka w powieści porusza trudne tematy i problemy, i skłania do przemyśleń i refleksji. Piękna, a zarazem bolesna historia, którą mimo bólu czyta się jednym tchem. Zdecydowanie polecam.♥️
  • Piękna historia drugich szans. Przybyłek jak zwykle mnie nie zawiodła. • muszę przytoczyć tu jeden fragment z książki, który jest taki prawdziwy i utkwił mi w pamięci: "Ostatecznie i tak zostają nam w życiu tylko wspomnienia. I z perspektywy czasu wydaje mi się, że to właśnie z nich utkany jest człowiek. Że to właśnie suma naszych doświadczeń nas buduje i sprawia, że jesteśmy tacy, a nie inni." Polecam książkę dla tych osób, które lubią czytać o pięknej miłości i jej wartościach.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo