• Szukając szczęścia. • Federico Moccia to pisarz, który wyróżnia się niesamowitą prostotą pisania. Jego powieści są tak realistyczne, tak bardzo życiowe, że nie sposób się przy nich rozmarzyć. Nie ma naciąganych faktów, wymyślnych historii – jest prosto, lekko i przyjemnie. „Tylko Ty” to kontynuacja „Chwili szczęścia”. Obie książki są odzw­ierc­iedl­enie­m prawdziwego życia. Ta historia mogła przydarzyć się każdemu z nas i dlatego tak bardzo chwyta za serca. • „Przeznaczenie można zmienić, każdy dzień jest inny, trzeba walczyć o zwycięstwo. Jesteś budowniczym własnego szczęścia, bo każdy dzień jest twój.” • • Nicco zdaje sobie sprawę, że jest zakochany w Ani. Razem z Grubym wyruszają na poszukiwania dziewczyny do Polski. Są zachwyceni naszym krajem, jednak adres, pod który trafiają nie należy do Ani. Nicco już traci nadzieję, gdy nagle na jednym z bilbordów dostrzega swoją ukochaną. Okazuje się, że Ani to modelka, a zbieg różnych wypadków doprowadza go w końcu pod właściwy adres. Ale czy jego uczucie zostanie odwzajemnione? • „Dopiero kiedy coś stracimy, doceniamy, jak ważne to było.” • • Zostałam pozytywnie zaskoczona. Myślałam, że kontynuacja „Chwili szczęścia” nie poruszy mnie już tak bardzo, że ten czar prysł z momentem przeczytania ostatniej strony. Jednak już od pierwszych kartek „Tylko Ty” rozprzestrzenia prawdziwą magię, która obezwładnia czytelnika. To książka, która ma taką siłę przyciągania, że pochłonięcie jej zajmuje jeden wieczór. Czytając „Tylko Ty” uśmiech nie schodził mi z twarzy. Autor zaskakuje prostotą, lekkością i przyjemnym stylem, który sprawia, że czytanie jest bajką. • Główni bohaterowie się nie zmieniają, choć poznajemy nowych, których od razu darzymy sympatią. W pierwszej części pokochaliśmy Nicco i Grubego, a teraz po prostu szalejemy za nimi. To przezabawni, sympatyczni młodzi ludzie, którzy zarażają nas swoim pozytywnym myśleniem i miłością. Pokazują, że warto walczyć o marzenia, o każdy dzień. Autor bardzo dobrze wykreował postacie, włożył w to całe serce i talent. • „Ta cisza znaczy więcej niż tysiąc słów, jest poezją, której nigdy nie będzie potrafił napisać, muzyką, której nigdy nie umiałby skomponować.” • • Czytając książkę Federico Moccia, który opisuje Polskę – Warszawę, Kraków i Morskie Oko – to coś wspaniałego. Fabuła książki skupia się na poszukiwaniach Ani, która jest Polką. Dlatego Nicco wraz ze swoim przyjacielem przylatują do Polski i są nią zachwyceni. I muszę powiedzieć, że ja również pokochałam taką Polskę, jaką widzą cudzoziemcy na wakacjach. Jest piękna, wesoła, bajeczna i taka powinna być w oczach każdego. • Federico Moccia podniósł wyżej poprzeczkę. „Tylko Ty” jest według mnie lepsza od swojej poprzedniczki. Bardziej czaruje, zachwyca, intryguje i trzyma w napięciu. Jest humorystyczna i lekka. Pisana dobrym stylem, char­akte­ryst­yczn­ym dla pisarza, który nie powinien nikomu sprawiać trudności. Szczerze polecam książkę każdemu czytelnikowi, bo to naprawdę dobra powieść, która przez swoją prostotę i realność sprawia, że nie możemy o niej zapomnieć. To piękna opowieść o miłości, dążeniu do szczęścia, walczeniu o uczucia i odnajdywaniu siebie. Szczerze polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo