• "Z okruchów nadziei" to przepiękna, cudowna, wspaniała, mądra, wartościowa, życiowa, ale też emocjonująca, refleksyjna i wzruszająca powieść o trudnych relacjach rodzinnych, relacjach międzyludzkich, cierpieniu, poszukiwaniu sensu życia, trudnych decyzjach, walce o siebie, o własne szczęście, o spełnianiu marzeń, o wsparciu, przyjaźni, miłości i nadziei. Czytając niejednokrotnie w oczach pojawiały się łzy, ale też pojawiał się na ustach uśmiech. Akcja rozgrywa się w dwóch ramach czasowych – "obecnie" i "kiedyś". Bohaterowie zostali wspaniale wykreowani i bardzo polubiłam główną bohaterkę - Lidkę. Książka pokazuje, jak łatwo w życiu człowieka mogą nastąpić zmiany, które burzą spokój ducha i wywracają uporządkowany świat do góry nogami. Ale też pokazuje, że po każdej burzy wychodzi słońce i każdy ma szansę na szczęście. Lektura jest nieodkładalna, czyta się ją jednym tchem i skłania do przemyśleń i refleksji. Ja jestem zachwycona i oczarowana powieścią i polecam z całego serca.♥️🥰 Warto przeczytać.🩷💝🥰 Debiut bardzo, ale to bardzo udany.😃
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo