• Rozczarowanie. W książce poruszane są bardzo poważne problemy tj.: strata ukochanej osoby, samotność, bycia niechcianą przez matkę, chęci posiadania dzieci, przekonanie do siebie córki kuzynki... - a właściwie powinnam napisać dotknięte, bo to wszystko zostało opisane w taki sposób, że nie wywołuje żadnych emocji, a przecież powinno. Ktoś kto to przeżył, może czuć się dotknięty takim lekceważącym podejściem do tematu. • Wszystko jest takie proste. • Julia w pół dnia podejmuje decyzję, że zaopiekuje się córką zmarłej kuzynki. Matka od dzieciństwa krytykuje Julię, nie wierzy w nią, cały czas przekonują ją, że jest do niczego - ale jak się okazuje, na bohaterce nie robi to większego wrażenia, nawet kiedy ta mówi jej, że chciała ją wyskrobać - Julia przechodzi nad tym do porządku dziennego. • Zabranie wujka, sprzedaż apartamentowca, kupno domu, rozwód rodziców... - wszystko jest takie trywialne, tak jakby to była codziennie pita herbata. Niestety takie rzeczy to tylko w książce;) • Z emocjonalnym rollercoasterem ta książka nie ma nic wspólnego. • Coraz częściej rozczarowuje mnie również blurb. • Czytam z tyłu okładki "Przewrotny los jednak sprawi, że wkrótce ten luksusowy, uporządkowany kobiecy świat stanie na głowie. Co więcej, ten chaos nie będzie Julii nawet zbytnio przeszkadzał!" - a przecież bohaterka nie została przedstawiona przez Anię Dąbrowską jako osoba ceniąca sobie przede wszystkim wygodę, luksus, więc dlaczego utrata tego miałaby jej przeszkadzać? • Książka bardzo niechlujnie napisana, a ponieważ porusza trudne sprawy, tym bardziej razi w oczy.
  • Niestety ale nie znalazłam nic zabawnego w tej książce. Historia singiel która ma pieniądze ale żyje samotnie. Nagle staje się opiekunem prawnym małej niedosłyszącej dziewczynki. Oczywiście wszystko układa się dobrze,jest i nowy kochający mężczyzna,wyrozumiały szef oraz rodząca się miłość dziewczynki. ..a na koniec ciąża. Jak dla mnie przelukrowana bajka ale jak ktoś lubi...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo