Książka za każdym razem wywołuje u mnie mieszane uczucia od śmiechu aż po smutek. Przypomina beztroskie zabawy na polu dopóki nie zrobiło się ciemno i to, że będąc dziećmi można było być wolnym. Uwaga! Okropnie wciąga, a po przeczytaniu czuje się niedosyt :)

Książka „Chłopcy z Placu Broni” została napisana przez Ferenca Molnára. Opowiada o grupie chłopców z Budapesztu, którzy bardzo kochali swój plac i traktowali go jak najważniejsze miejsce na świecie. To tam spotykali się, bawili i planowali różne rzeczy. • Głównym bohaterem jest Nemeczek – najmniejszy i najsłabszy z chłopców, ale też najodważniejszy. Bardzo mi się spodobało, że mimo tego, że inni czasem go nie doceniali, on zawsze chciał być wierny swojej drużynie i robił wszystko, żeby pomóc kolegom. • W książce jest dużo ciekawych momentów. Są tam konflikty między grupami chłopców, bitwy o plac i różne trudne sytuacje, które pokazują, jak ważna jest odwaga, przyjaźń i lojalność. Historia wciąga i chce się wiedzieć, co będzie dalej z bohaterami. • Najbardziej poruszyło mnie to, jak bardzo chłopcy walczyli o swoje miejsce i jak poważnie traktowali swoją małą „ojczyznę”. Widać, że dla nich to nie była tylko zabawa, ale coś naprawdę ważnego. Podobał mi się Nemeczek przez to, jaki jest odważny i to, ile poświęcił placu. • Uważam, że „Chłopcy z Placu Broni” to bardzo ciekawa i poruszająca książka. Ta książka jest prawie najwięcej wzruszająca ze wszystkich lektur szkolnych.

Moje pierwsze lekturowe ,dziecięce czytanie tej przygodowej książki wspominam bardzo dobrze.

Jest to fajna ale i też wzruszająca ,smutna opowieść.

Jest to smutna historia