• Mnie bardzo się podobała, nad wywodami politycznymi można po prostu przejść dalej, a tam dalej: ciekawe historie, trafne obserwacje i mnóstwo dobrego humoru.
  • Czyta się świetnie.Cejrowskiego można nie lubić,ale gawędziarzem dobrym jest!
  • Książka dobra. Trzeba mieć na uwadze, że napisana wiele lat temu, więc nie ma co porównywać z późniejszymi i dojrzalszymi Cejrowskiego. Odpowiada na pytania, jak podróżować bez pieniędzy, jakie elementy obcego języka opanować przed podróżą i co z sobą zabrać. Opowiada o podróżach no-inclusive i o tym, ile wnoszą w nasze życie i jak wiele można się dzięki nim naiczyć - o sobie, o innych, o świecie.
  • Sięgnęłam po książkę z czystej ciekawości i od razu mnie wciągnęła. Wojciech Cejrowski jest specyficzną osobą i albo się go lubi albo nie, ale książkę polecam każdemu, bo jest zabawna i ciekawa.
  • I właśnie o to mi chodzi w książkach podróżniczych: • - Ciekawostki, o których wcześniej nie miało się pojęcia • - Szczerość do bólu • - Poczucie humoru • - Piękne zdjęcia • - Brak wyimaginowanych przygód • - Refleksje i dygresje autora • - Nutka ironii • I przede wszystkim w tekście idzie " wyczuć" miłość i pasję podróżowania:)
  • Troszeczkę się zawiodłem po tej książce. Zmylił mnie jej tytuł. Podróż w pełnym tego słowa znaczeniu to dopiero kilka ostatnich rozdziałów ( świetnie napisanych, muszę przyznać), pozostałe to zlepek pojedynczych opowieści sytuacyjnych z różnych miejsc. Krótkich, wywołujących często uśmiech na twarzy ale raczej nie powiązanych za sobą. To wszystko przeplatane denerwującymi wstawkami polityczno - religijnymi (czasem bez związku z podróżą i tematyką książki). Raziła mnie również bijąca z tekstu (szczególnie na jej początku) wyższość autora nad całą resztą świata i chwalipięctwo. Nie wiem czy te wstawki były już w pierwszym wydaniu, ale drugiemu na pewno nie pomogły. • Z trzech do tej pory wydanych książek tego autora, tę uważam za najsłabszą. Zaletą jest jej niewielka objętość, ładne fotografie i to, że da się ją przeczytać (pochłonąć) w ciągu jednego dnia. No i interesujący styl pisania autora o swoich podróżach.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo