• Kto nie zna gier w stylu memory, w których trzeba zapamiętać układ kart i znaleźć ich pary? A co powiecie na grę, w której karty zmieniają swoje miejsca? Właśnie tak wygląda Kurnik. • Zasady są bardzo proste. Mamy trzy typy kartoników – kury, gniazda i jajka. Na gniazdach ustawiamy kartoniki z kurkami tak, by nie było widać, jakie jajko wysiadują. Jedno gniazdo zostaje puste. Obok kładziemy jajka znakiem zapytania do góry. Zabawa polega na znalezieniu pary – jajka i kury, która wysiaduje ten sam kolor. Odsłaniamy jajko, sprawdzamy, jakiej jest barwy i wybieramy kurę, by sprawdzić, czy wysiaduje właśnie to jajko. Jeśli trafiamy, mamy punkt i zabieramy jajko. Niezależnie jednak od tego, czy trafiliśmy, czy nie, kurę należy przenieść do kolejnego gniazda. Wygrywa ten, kto zbierze najwięcej jajek. • Wydawałoby się, że gra jest aż za prosta i można ją skończyć w kilka minut. Prawda jest jednak taka, że zmieniające swoje miejsca kury utrudniają zabawę. Należy uważnie spoglądać na barwy jajek i zapamiętywać miejsca, w którym siedzą kury je wysiadujące. Zdarza się, że jesteśmy przekonani, że właśnie tu jest potrzebna nam kura, a okazuje się, że zdążyła ona już zmienić gniazdo. • Kurnik to gra dość prosta i wciągająca. Wymaga skupienia, uwagi i zapamiętywania ruchów innych graczy. Dzięki temu ćwiczy się pamięć i uważność. Najmłodsi mają też okazję poznać i utrwalić kolory, dopasowując odpowiednie jajka do wysiadujących je kur. Nie można się znudzić podczas rozgrywki, bo cały czas trzeba obserwować to, co dzieje się na stole. Dzięki kurom, które zmieniają miejsca, nieraz można się zdziwić, odkrywając kolejne kartoniki. To zabawa dla młodszych i starszych. Polecam gorąco.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo