• ... Spotkanie z twórczością Alex Dahl rozpoczęłam od „Perfekcyjnej rodziny”. Fabuła tej książki, wydanej w 2020 roku, stała się kanwą serialu telewizyjnego, co tylko zwiększyło jej popularność. Idealnie powieść ta wpisuje się w nurt tzw. nordic noir (inaczej scandi bądź scandinavian noir). Ten typ literatury obejmuje twórczość autorów szwedzkich, norweskich, duńskich, fińskich oraz islandzkich (wśród nich m.in. Henning Mankell, Stieg Larsson, Camilla Lackberg czy Jo Nesbo). Charakteryzuje się podejmowaniem, obok wątków czysto kryminalnych, szeroko rozumianej tematyki społecznej, socjologicznej, psychologicznej, politycznej itp., co pozwala czytelnikowi na wnikliwy ogląd opisywanego świata. „Perfekcyjna rodzina” łączy wątek kryminalny – poszukiwanie porwanego dziecka – z pozakryminalnym wątkiem psychologiczno-społeczno-obyczajowym, związanym z definiowaniem i funkcjonowaniem współczesnej rodziny. Oprócz tych wysuwających się na czoło zagadnień w powieści poruszone są także inne sprawy, np. zorganizowany handel ludźmi. • Akcja w powieści toczy się bardzo wolno, co mnie w niektórych momentach wręcz denerwowało, ale co także wpisuje się w szablon twórczości nordic noir. Wraz z kolejnymi etapami poszukiwań porwanej siedmioletniej dziewczynki, wraz z kolejnymi „przełomami w sprawie” czytelnik coraz lepiej poznaje rodzinę uprowadzonej, ale także coraz więcej przed nim zagadek związanych z przeszłością bohaterów. Do ostatniej strony czeka on na ostateczne rozstrzygnięcia w zawiłej fabule! I coraz więcej przed nim zagadnień do przemyślenia… • Mnie najbardziej zainteresował temat „perfekcyjności” rodziny. Bo co to znaczy „perfekcyjna rodzina”? W powieści jest kilka takich „perfekcyjnych rodzin”. Ojciec, matka, dwoje dzieci – i brak miłości między rodzicami. Kochający ojciec i córka – niespełniona, bo tęskniąca wciąż (jest już dorosła) za zmarłą matką. Rodzice trojga dzieci, którzy wyrzekli się najstarszej córki, bo ta nie spełniała ich oczekiwań. Ojciec-przestępca, którego opuściła żona i zabrała z sobą dziecko, a który dla swego syna zrobiłby wszystko. I wreszcie matka, której mąż i córeczka (jedna z bliźniaczek) giną w wypadku, i która z tą sytuacją nie może się pogodzić – próbuje więc niezgodnie z prawem „odbudować” na nowo swą rodzinę. Co tak naprawdę decyduje o prawdziwości i doskonałości rodziny? Autorka poruszyła ciekawy temat i niejako zmusiła czytelnika do zmierzenia się z nim. I chyba pomogła znaleźć odpowiedzi…. ... • Fragment recenzji autorstwa Gabrieli Kansik (DKK). Całość: [Link] (bibliotekaolesno.pl/czytane-w-dkk-alex-dahl-perfekcyjna-rodzina/)
  • zdecydowanie zbyt długa, czyta się bardzo powoli i z wysiłkiem, motywy do końca nie przekonują
  • Super napisana książka, trzyma w napięciu do samego końca.
  • Sięgając po tę książkę (bez czytania jakiegokolwiek opisu) spodziewałam się ‘typowego’ lekkiego thrilleru najpewniej rodem z angielskich przedmieść. Nic bardziej mylnego – bo po pierwsze, jest to raczej powieść w której przeważają psychologiczne wątki dotyczące porwania dziecka, a po drugie akcja toczy się w Norwegii i we Francji. Jeśli chodzi o mnie, to momentami książka ta dłużyła się mi przez szeroko rozrysowane wątki obyczajowe. Odczuwałam w niej też sporo podobieństw do powieści Bussi’ego (szczególnie skojarzyło mi się z jego ostatnią pozycją „Śniłam za mocno”), choć na szczęście tutaj mieliśmy o wiele więcej realizmu co było plusem tej powieści. „Perfekcyjna rodzina” to bardzo poprawna i pod koniec wciągająca historia, szczególnie dla osób które lubią motywy tajemniczych porwań i tego jak świat wygląda z perspektywy osoby uprowadzonej, jak i jej najbliższych. 7/10 • Akcja powieści rozpoczyna się ekscytacją Lucii na myśl o pierwszym w swoim życiu nocowaniu u koleżanki. Choć jej mama – Elisa jest sceptyczna co do tego pomysłu, to z biegiem czasu daje się namówić charyzmatycznej matce drugiej dziewczynki. Jednak gdy następnego ranka córka nie zostaje odwieziona na czas, a telefon milczy w Elisie rodzi się niepokój, który niebawem przerodzi się w prawdziwą panikę. Gdzie jest jej córka? I przede wszystkim – czy zniknięcie jej córki ma związek z jej własnymi grzechami sprzed lat?
  • Przeczytałam jednym tchem ale jest to tak swietna lektura, że dawkowalam sobie po trochu 🙂 polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo