• „Wspomnienia są ważniejsze od klejnotów”.cyt. • Ostatnia część opowieści o rodzinie Castell jest zarazem jej początkiem. Zapewne niejeden z czytelników zadawał sobie pytanie w jakich okolicznościach Leigh, panienka z dobrego domu trafiła na Wzgórza Strachu. • Farthinggale Manor po śmierci ostatniego właściciela jawi się ogromem zniszczeń i zaniedbania. • Za sprawą odnalezienia w posiadłości Farthinggale Manor przez jej wnuczkę Annie Casteel Stonewall pamiętnika babci, przenosimy się do lat wczesnej młodości Leigh . Dowiadujemy się jak próżną, przebiegłą i nieczułą kobietą była jej piękna matka Jillian . W imię zaspokojenia swoich towarzyskich zabiegów, świadomie kieruje swoją dorastającą córkę w ramiona młodego męża, który niszczy jej niewinność. Doprowadzona do ostateczności, niespełna 14-letnia Leigh ucieka z domu aby ochronić choć część utraconej godności. • ”…..nieważne, jak daleko jedziesz, tylko jak wyboista jest droga” cyt.481 • Ostatnia część opowieści o rodzinie Castell udziela odpowiedzi na wiele pytań i jest świetnym uzupełnieniem poprzednich części cyklu.
  • Książka jest bardzo przewidywalna i w prównaniu do poprzednich części mało ciekawa.... Nie wnosi nic nowego
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo