• Obiecywałem sobie już kiedyś nie czytać kryminałów napisanych przez kobiety. Tym razem zmyliło mnie nazwisko i byłem przekonany, że autor to mężczyzna, a poza tym reklama na okładce sugerowała, że nie zasnę dopóki nie skończę czytać, a jak skończę, to też nie zasnę. Czytając wielokrotnie zasypiałem i po przeczytaniu spałem snem sprawiedliwego. Nudna jak flaki z olejem, pełno niekonsekwencji i drażniących szczegółów. A moją opinię podkreśla cytat z tej książki: "czy to ma jakiś sens"?
  • Wypożyczyłam bo przypomniała mi fabułą ,,I nie było już nikogo " Agaty Christie. Byłam ciekawa kto komu zagraża i dlaczego. • Nie przeliczyłam się. Wciągająca akcja i niepokojąca atmosfera. • Książka sztos. 10/10
  • Hmmm... Po opisie spodziewałam się czegoś lepszego. Trochę mnie nudziła, a zakończenie było przewidywalne. Specjalnie jakoś mnie nie wciągnęła
  • Bardzo wciągająca książka, ciągle się coś dzieje. Nie zaśniesz dopóki nie skończysz tej książki!
  • Dość dobra ksiązka, może nieprzesadnie odkrywcza, ale czyta się dobrze.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo