• Fabuła "Gry w kości" obejmuje lata 997-1002 i jej punktem wyjścia jest śmierć Wojciecha Sławnikowic, który łączy losy piastowskiego księcia Bolesława Chrobrego oraz króla niemieckiego i cesarza rzymskiego Ottona III. Elżbieta Cherezińska odtwarza wydarzenia poprzedzające przybycie Ottona III do Gniezna i pielgrzymki do grobu zmarłego męczeńską śmiercią Adalberta oraz spotkania dwóch władców. • Powieść skonstruowana jest dwubiegunowo. Ten zabieg widoczny jest nie tylko w konstrukcji fabuły, gdzie narracja prowadzona z perspektywy poszczególnych bohaterów. Kontrast ten można zauważyć w sposobie w jakim przedstawione są postacie władcy polskiego, niemieckiego oraz ich dworów. Bolesław to słowiańska wybuchowa dusza, surowy i twardy władca, otaczający się lojalnymi towarzyszami. Pragmatyk, który wie, że aby umocnić swoją władzę, najskuteczniejszy jest argument siły i nawiązanie odpowiednich sojuszy z sąsiadami, które będą gwarancją bezpieczeństwa. Otton III, cesarz który od trzeciego roku życia zasiada na tronie, jest zmęczony władzą. W przeciwieństwie do Chrobrego jest delikatny, bardzo religijny. Jego bronią są dworskie gierki, intrygi, dyplomacja i bliskie relacje z papiestwem. Jego marzeniem jest odbudowa świetności cesarstwa rzymskiego. • Dwie różne osobowości, odmienne światopoglądy, dwóch wytrawnych politycznych graczy, których mimo różnic połączyła przyjaźń, i wzajemna fascynacja. • Pisarka w "Grze w kości" znakomicie oddała ducha ówczesnej epoki, jej brutalność, okrucieństwo, głęboką religijność i ówczesną wiarę w cudowną moc chrześcijańskich świętych. • Powieść oparta jest na faktach historycznych, jednak w przypadku niektórych postaci i wątków Elżbieta Cherezińska uruchomiła swoją nieokiełzaną wyobraźnię. Całość wypada jednak nadzwyczaj prawdopodobnie i wiarygodnie i ciężko domyślić się, które wydarzenia nie mają potwierdzenia w źródłach. • "Gra w kości" jest powieścią historyczną, ale jest do bólu dzisiejsza. Prowadzona polityka, manipulacje, spiski, szpiegostwo, dzisiejsza polityka niewiele różni się od tej prowadzonej w średniowieczu. Bliskie współczesności są również idee cesarza Ottona III, dzisiaj realizowane w ramach Unii Europejskiej. • Dzięki Cherezińskiej nasza przeszłość staje się wielowymiarowa, nabiera głębi, jest bliższa i bardziej zrozumiała, a wielcy i bohaterscy władcy krwiści i budzący sympatię. • Historia podana w takiej formie fascynuje. Polecam. • Marta Ciulis-Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo