Ta część boleśnie skojarzyła mi się z "Księżycem w nowiu". Tylko przez to, że na początku książki wszystko świetnie, Nora i Patch stanowią idealną parkę; po kilku rozdziałach oni się rozstają, ona cierpi, ale nie chce mu tego pokazać, a na koniec się schodzą. Tylko pod tym względem mam takowe skojarzenia. Poza tym fabuła mnie zaskakiwała, wątki poboczne intrygowały, a fakt, kto zabił ojca Nory - przyprawił o szok. Vee jednak dalej pozostaje jedną z moich ulubionych bohaterek tej serii. Norę nawet lubię, co jest bardzo wybitnym osiągnięciem, bo nie mam w zwyczaju lubić głównych bohaterek. Co tu się dużo rozpisywać, drugi tom jest równie świetny jak pierwszy.

Początkowo czytałam książkę z zachwytem.. Jednakże im dalej czytałam tym coraz nudniejsza wydawała się być. Aczkolwiek wciągnęła mnie po poznaniu Scotta. Nie jest to mój ulubiony bohater, jednak pod koniec książki zyskał trochę mojej sympatii.. Natomiast bardzo zawiodłam się na matce Nory oraz przyjacielu Patcha - Rixsonie.. Osobiście przez oby dwie części nie podejrzewałam Rixsona o coś takiego! W książce dowiadujemy się nowego imienia Patcha, które najp­rawd­opod­obni­ej jest jego prawdziwym. Poznajemy również prawdziwego ojca Nory.. Tu.. byłam mega zaskoczona.. A zakończenie książki wprawiło mnie w zdumienie!

Na drugiej czesci sie nie zawiodłam, chociaż jej większa czesc to nierozwikłane zagadki, watpliwości , domysły , zazdrość. Czekam na trzecią, niestety ostanią część. Zawiodłam się na przyjacielu Patha, tyle na temat.