• Wydawałoby się, że łatwa lekka i przyjemna, a tytuł... no cóż jakiś wątek może? Ale to tylko złudzenie. Bohaterka, młoda dziewczyna, utalentowana ale naiwna młodzieńczą naiwnością dziewczyny, która szuka szczęścia, miłości i liczy na to, że los, postawił na jej drodze wspaniałego mężczyznę, który jej to wszystko zapewni a razem osiągną sukces. Niestety wojna wszystko zmienia a na pewno zmienia życie Ady. Mężczyzna, z którym była związana miłością, jak sama myślała, opuszcza ją, porzuca, zostawia na pastwę losu. Potem jej losy toczą się już szybko. Samo okrucieństwo wojny pokazane zostało z dużą subtelnością a historia Ady wciąga, tak że książkę czyta się jednym tchem. „Krawcowa z Dachau” jest opowieścią o determinacji i niespełnionych marzeniach, o miłości do dziecka i jego bolesnej utracie, o tragicznym losie kobiety, która za bardzo zaufała ludziom.
  • Godna polecenia!
  • Myślałam,że będzie więcej akcji z obozu, a tego jest niewiele. Pomimo to książka wciągnęła mnie całkowicie. Owszem Ada jest bardzo naiwna, można powiedzieć nawet głupiutka, ale od kogo i gdzie miała nauczyć się życia? Była b. młoda, pełna planów i marzeń na przyszłość ,i jak to często bywa wojna weszła w paradę, i zły człowiek, który wykorzystał jej łatwowierność.Daleko od domu, wśród zupełnie obcych i wrogich musiała wytrwać i przeżyć, i właśnie marzenia i syn ją uratowały. Po powrocie nie było lepiej, ale o tym to już każdy we własnym zakresie. Byłam pod ogromnym wrażeniem opisów materiałów, tak niby szmatki, ale tu z własnymi cechami osobowości,super.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo