• Czwarta część ,,Opowieści z Narni''. Kolejna przygoda i nowy bohaterzy. • Polecam!!!
  • "Srebrne krzesło" to czwarta część cyklu "Opowieści z Narnii" C.S. Lewisa. • Tym razem do świata Narnii trafia Eustachy Scrubb, kuzyn rodzeństwa Pevensie, który w trzecim tomie wyszlifował nieco swój charakter podczas podróży z królem Kaspianem X. Dołącza do niego Julia Pole, koleżanka ze szkoły. • Otrzymują zadanie od samego Aslana - odnaleźć księcia Riliana, zaginionego syna króla Narnii. Zadanie jest niezwykle trudne do wykonania, niebezpieczeństwo goni niebezpieczeństwo, a jedyną pomocą są znaki przepowiedziane przez Lwa. Ale jak te znaki rozpoznać w tym pogmatwanym świecie baśni i czarów? • Wspaniała powieść. Dzieci poznają nie tylko inny świat, odmienny od ziemskiego, ale przede wszystkim uczą się prawdy o sobie samych, uczą się naprawiać błędy i współdziałać ze sobą, co nigdy (aż dziw) nie było potrzebne w szkole, do której uczęszczają w Anglii - ale trzeba przyznać, że jest to niezwykle specyficzny rodzaj szkoły.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo