• Śmiało mogę powiedzieć, że to jedna z lepszych książek dla młodzieży – nie przyciąga okładką, kolorowymi ilustracjami, ale dyskretnie wciąga czytelnika w historię trzech pokoleń kobiet. Przemyca wartościowe treści, obnaża błędy dorosłych. Czasami zawstydza i zasmuca, innym razem wzrusza i podnosi na duchu. Więcej na blogu: frankobajanki.pl
  • Co czuje nastolatka, pozostawiona przez matkę w wieku zaledwie dwóch lat? Kocha, tęskni,nienawidzi? Apple Apostolopoulou, główna bohaterka książki „My dwie, my trzy, my cztery”, to przeciętna trzynastolatka mieszkająca z ukochaną babcią, zwaną pieszczotliwie Babą, w niewielkim angielskim mieście. Niczym się nie wyróżnia, marzy o prostych włosach, młodszej siostrze i przy­chyl­niej­szym­ spojrzeniu kolegi ze starszej klasy. Jednak każdego dnia myśli o swojej matce i święcie wierzy, że gdy wróci będzie to najwspanialszy dzień w jej życiu. • Okres dojrzewania rządzi się swoimi prawami i Apple coraz częściej buntuje się przeciwko surowej dyscyplinie, w jakiej wychowuje ją babcia. Mówi się, że gdy Bóg chce nas ukarać, spełnia nasze marzenia. Oto pewnego dnia matka Apple niespodziewanie zjawia się i zabiera ją ze szkoły. Swym nagłym powrotem z Ameryki totalnie wywraca do góry nogami życie nie tylko córki, ale też innych osób. Dla nastolatki lekarstwem na całe zło niespodziewanie staje się… poezja i nowy, wspaniały nauczyciel literatury – pan Gaydon. Dzięki niemu i jego niezwykłym lekcjom Apple otwiera się i zaczyna pisać wiersze. Co wyniknie z tego pisania? Jakie jeszcze niespodzianki w zanadrzu przygotowała dla niej matka? I wreszcie, kim staniesię dla dziewczyny Del – nowy kolega • z sąsiedztwa? Tego nie zdradzę, ale zachęcam do lektury. • „My dwie, my trzy, my cztery” nie jest typową powieścią dla współczesnych nastolatków, głównym tematem nie jest miłość, nie ma przemocy. Jest za to kawał dobrej literatury dla młodzieży. Książka jest rewelacyjna, nie można się od niej oderwać i na długo zostaje w pamięci. Polecam! • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków
  • Świetna pozycja nie tylko dla młodzieży, bardzo mnie wciągnęła, mimo mojego wieku ;) Historia dziewczyny, której świat przewraca się do góry nogami dwa razy i to za sprawą matki. Historia smutna, wzruszająca ... Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo