• Kiedy na przestrzeni bardzo krótkiego czasu, młoda osoba zostaje skonfrontowana z koniecznością ostatecznego pożegnania się z najbliższym, a przy tym sama zmaga się z własnymi demonami przeszłości, niepamięcią oraz traumami, świat zdaje się być zupełnie nieprzyjaznym miejscem. • Przed taką życiową sytuacją los stawia obarczoną wieloletnią niep­ełno­spra­wnoś­cią Blankę, która po śmierci ostatniego członka rodziny, zmuszona jest wrócić w rodzinne strony aby nie tylko dokonać ostatecznego rozrachunku z tego co po rodzinie zostało, ale może przede wszystkim aby dokonać rozrachunku z przeszłością, która w taki a nie inny sposób pokierowała życiem jej i jej najbliższych. • Tajemnicza pozytywka odnaleziona pod podłogą pokoju tragicznie zmarłej siostry, pomimo swojej wyjątkowej urody ciągnie za sobą również zupełnie niespodziewanie sekret, o którym Blanka nie miała przez wiele lat pojęcia. • Kiedy do tajemnicy pozytywki dołożona zostaje archiwalna kaseta VHS, która zostaje przez Blankę odnaleziona w magnetowidzie ojca, a która ujawnia tylko w części sekrety, które przed najbliższymi miała siostra Blanki, rodzinna historia Blanki, staje się jeszcze bardziej trudna do wytłumaczenia niż dotychczas. • Pomimo wielu ograniczeń, Blanka pomimo wszystko podejmuje próbę nie tylko zmierzenia się z własnymi demonami, które pomimo upływu wielu lat nadal żywo są w niej umiejscowione, ale również poszukiwania prawdy, która dotyczyła każdego z aspektów przeszłości, który doprowadził jej rodzinę do miejsca, w którym niestety się znalazła. • Trudne do zaakceptowania odkrycia? • Prawdy, które będzie należało przyjąć staną się dla Blanki, ogromnym obciążeniem, ale również i ostatecznym rozrachunkiem z przeszłością, której ostateczne zamknięcie tylko i wyłącznie pozwoli jej z optymizmem spojrzeć w przyszłość i spróbować zbudować ją na nowo dla siebie samej. • „Tajemnica pozytywki” autorstwa Katarzyny Grochowskiej wydanej nakładem Wydawnictwa Książnica, to ciekawa lektura obrazująca to co w powieściach obyczajowych w mojej ocenie jest najważniejsze, czyli zwykłą codzienność z jej cieniami i blaskami, które mogą stać się udziałem każdego z nas. • Zachęcam do lektury.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo