• Doreen Virtue to autorka książki „Zachcianki pod kontrolą”. Pozycja ta wydana została przez Illuminatio w 2013 roku. • Książka opowiada o zachciankach żywieniowych. Są one czymś całkowicie normalnym, a brzuch często jest związany nie tylko z jedzeniem (a np. motylki w brzuchu?). Zachcianki to nic złego – nasz organizm informuje nas w ten sposób, czego od nas oczekuje. Diety wcale nie zwalczają zachcianek, one są zawsze. Trochę to denerwujące, że przez nie wydaje nam się, że nie mamy kontroli nad własnym apetytem. Co ważne, zachcianka może ci podpowiedzieć, w jakim stanie emocjonalnym obecnie się znajdujesz – niektóre zachcianki mają podobne składy chemiczne co narkotyki, bądź leki, dlatego przyrównuje się je do chorób i uzależnień. Głód emocjonalny towarzyszy nam często, mimo że nie zdajemy sobie z tego sprawy i nie potrafimy go zdiagnozować. Łatwo się go jednak pozbyć, dzięki czemu nie przybierzemy na wadze. Zachcianek nie należy zwalczać – trzeba je zrozumieć. W sens sposób nasze ciało informuje nas o czymś ważnym, musimy go wysłuchać, by zrozumieć, czego od nas oczekuje. I nie jest to jedzenie, lecz dużo częściej emocje. • Książka napisana jest w sposób prosty i bezpośredni. Autorka opowiada o tym, że sama była niezadowoloną z życia i wagi kobietą, która nagle zrozumiała, że nie trzeba nosić rozmiaru 36, by cieszyć się życiem. • Co ciekawe, autorka zdaje sobie sprawę z tego, że pozycję tą przeczytają głównie kobiety. Dlatego zwraca się do płci żeńskiej, opowiada o swoich doświadczeniach, o pacjentkach i pracy. To nie jest czcze gadanie – autorka przedstawia liczne dowody różnych naukowców, posługuje się tabelkami, zestawieniami i własnymi refleksjami. Poza tym ma wiedzę na omawiany temat, gdyż zajmuje się jego badaniem od dłuższego czasu. • Wielkim plusem książki są ramki, punkty, ankieta, czy quiz. Na końcu znajduje się też słowniczek, który przydaje się podczas czytania i po jego zakończeniu. • Komu mogę polecić książkę? Tym, którzy nie wierzą, że bez diety można żyć. Jeśli chcesz wiedzieć, jakie sygnały daje ci twój organizm polecam książkę. Mi uświadomiła, że nie zawsze chodzi o jedzenie, a moje kubki smakowe nie muszą rządzić moim żywieniem. Bardzo fajna pozycja, zachęcam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo