• Pamiętacie Kitty Shakespeare z książki "Miłość zimową porą"? Teraz czas na poznanie losów kolejnej z sióstr Shakespeare w powieści "Wiosna w sercu". Czym tym razem autorka skradła moje serce, a czym zaskoczyła? Jej lekkie pióro z całą pewnością pomaga zrelaksować się i zanurzyć w wykreowanym przez nią świecie. • Carrie Elks kupiła mnie tą serią już po lekturze pierwszej części, bo ciepły i radosny klimat w niej panujący nie daje o sobie zapomnieć. Tematyczne nawiązania do sztuk i utworów Shakespeare'a sprawiają, że książka ma bardzo ciekawy zarys fabularny, który nie pozwala czytelnikowi w żadnym momencie na nudę. Poznajemy w niej Lucy, siostrę Kitty, która jest szanowaną prawniczą. Nie ma dla niej rzeczy niemożliwych w pracy jak i w rodzinie. Nieustannie chroni swoje siostry przed złem całego świata, jednak jak to w życiu bywa, nie wszystko jesteśmy w stanie przewidzieć. Brakuje w niej płomienia szaleństwa i radości, staje się zgorzkniała i mało spontaniczna. Jednak kiedy zostaje przydzielona do sprawy, w której będzie musiała walczyć o spadek przystojnego Lachlana, całe jej poukładane życie prywatne i emocjonalne zostanie wywrócone do góry nogami. To książka ukazująca wartość życia, i tego, że często nasza hierarchia wartości potrzebuje zmian. Zapominamy o tym, co powinno się liczyć, a dążymy do czegoś co zupełnie nie jest nam potrzebne. Carrie Elks po raz kolejny pokazuje, że romans w połączeniu z ciekawą obyczajówką może sprawić czytelnikowi wiele przyjemności. Nie ma w niej nie wiadomo jakich zwrotów akcji, momentów sensacyjnych czy mega porywających uczuć. Autorka opierając swoją serię na sile i wartości rodzinnych więzi przypominam nam również o tym, że rodzina i najbliższe nam osoby to wszystko co w życiu mamy, bez nich bogactwo, pieniądze, luksusy tracą na znaczeniu. Tę książkę można zaklasyfikować do powieści opowiadającej o prawdziwym życiu, realnych problemach i konfliktach, które powstają na drodze każdego z nas. Dlatego też z taką łatwością nawiązałam relację z poznanymi tam bohaterami. Mamy możliwość utożsamienia się z nimi, zobaczenia jak radzą sobie z problemami podobnymi do naszych. To wszystko sprawia, że ta, z pozoru, lekka powieść staje się miłym doświadczeniem, z wartościowym i głębokim przesłaniem, które dodatkowo uprzyjemni nam każdą spędzoną z nią chwilę. Z niecierpliwością wyglądam premiery kolejnej części przygód tych sióstr. • Książki z cyklu Siostry Shakespeare to miła odskocznia od codzienności, pomimo wad i niedoskonałości są to książki, które przenoszą nas w świat pełen przyjaźni, rodzinnego ciepła i pasjonującej miłości.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo