• Mulan i Shang zaręczają się, jednak przyjęcie na ich część zostaje przerwane przez wieści od cesarza. Para ma eskortować córki cesarza do sąsiedniego królestwa, gdzie mają poślubić książąt. Tylko w ten sposób zapewnią swojemu państwu pokój i pomoc podczas ewentualnego ataku Hunów. Mulan i Shang proszą o pomoc dawnych przyjaciół – Yao, Linga i Chien-Po. Razem ruszają w drogę, by wypełnić misję. Wraz z nimi wyrusza też Mushu, który ma swoją własną misję – zamierza poróżnić narzeczonych, by utrzymać swoją pozycję strażnika. W innym wypadku – po ślubie Mulan – zostanie zdetronizowany do roli, którą miał wcześniej – będzie walić w gong, by budzić duchy przodków. • Mulan II to film z 2004 roku. Od pierwszej części dzieli go sześć lat, jednak w akcji minął zaledwie miesiąc, o czym mówią sami bohaterowie. Wiele się zmieniło – Mulan jest ulubienicą Chin, Shang jej się oświadcza, a Mushu cieszy się ze swojej nowej posady. • Głównym motywem filmu jest miłość. Mulan nie może zrozumieć, jak księżniczki mają poślubić mężczyzn, których nie znają i nigdy nie widziały. Dla nich to obowiązek, który muszą wypełnić dla kraju, nie ma co dyskutować. Jednak życie płata im figla i wszystkie trzy zakochują się w strażnikach, którzy wyruszyli z nimi w podróż. Pary dobierają się na zasadzie podobieństw charakterów – Chien-Po zakochuje się w dziewczynie, która uwielbia jeść, Ling w kobiecie z poczuciem humoru, a Yao w księżniczce nieco zwariowanej i bardzo nieszablonowej. • Drugim torem toczy się opowieść o miłości Mulan i Shanga. Mushu chce ich rozdzielić, bo tylko to sprawi, że nie będzie musiał rezygnować z dotychczasowej posady. Dlatego robi wszystko, by ośmieszyć Shanga. Niestety, nie udaje mu się – Mulan obraca wszystko w żart i razem z narzeczonym pokonuje przeciwności. Dopiero gdy zaczynają odkrywać, jak wiele ich dzieli, zdają sobie sprawę, że ich związek nie ma sensu. • Mimo wszystko film kończy się dobrze, a jego przesłaniem jest – bądź z tym, kogo kochasz. A drugim, nieco mniej widocznym, że przeciwieństwa się uzupełniają i tylko tak jest się w stanie stworzyć całość. Z tym się nie zgodzę, ponieważ już sama bajka pokazała, jak trudno jest się dogadać ludziom, którzy mają inne spojrzenia na świat, jak Mulan i Shang. • Mulan II to bajka wzorowana na tych klasycznych, nie odbiega klimatem od pierwszej części. Mamy piękne rysunki i scenerie, wspaniałe piosenki (O tym lekcja ta) i ciekawy temat. Niestety, znacznie mniej tu akcji i dzieci mogą się po prostu nudzić. A i humoru nie za wiele, niestety. • W polskiej wersji językowej mamy małą zmianę – główną rolę otrzymała Agata Buzek, a nie jak poprzednio – Jolanta Fraszyńska. Shang też mówi innym głosem – tym razem dubbinguje go Krzysztof Banaszyk. Mushu to ponownie fenomenalna rola Jerzego Stuhra. Oprócz tego usłyszymy tu m.in. Jerzego Bończaka, Olgę Bończyk, Roberta Rozmusa czy Teresę Lipowską. • Z ciekawostek, które warto zauważyć przy tym filmie – w końcu dowiadujemy się, jak Świerszcz ma na imię – Kri Kri. W pierwszej części nie było to nigdzie powiedziane. Interesujący jest też strój pary młodej, zupełnie inny niż w naszej kulturze. • Mulan II to niezła bajka, ale nie tak dobra jak pierwsza część. Brakło mi akcji i humoru, czegoś, co tak bardzo urzekło mnie w poprzednim obrazie. Na pewno warto obejrzeć dla historii, którą tu przedstawiono, bo jest warta uwagi i porusza ważne kwestie, jednak nie spodziewajcie się takich wzruszeń i zaskoczeń jak w Mulan I.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo