• „Chciałbym ogłosić oficjalnie, że moim zdaniem gimnazjum to najgłupszy pomysł na świecie. Macie tam dzieciaki, które tak jak ja, jeszcze nie wystrzeliły w górę, wymieszane z gorylami, które muszą się golić dwa razy dziennie.” • Oto wprowadzenie do przygód Grega Heffleya, który w przyszłości chce zostać sławny. Na razie jednak musi przetrwać szkołę i w niej poćwiczyć bycie popularnym. Wprowadzając w życie coraz to oryginalniejsze pomysły nie uniknie oczywiście pakownia się w tarapaty. • „Dziennik cwaniaczka” Jeffa Kinneya to lekka, zabawna i ciekawie wydana książka, którą z przyjemnością przeczytają nie tylko dzieci. Lektura w sam raz na ferie ao.
    +1 nieprawdziwa
  • Super fajna książka , bardzo mi się podobała
  • Prześmieszna książka, którą mogę polecić każdemu, a zwłaszcza tym, którzy nie lubią czytać. Nie będą mogli się oderwać od tej książki.
  • Pierwszy tom z serii o cwaniaczku. Dowiemy się z niego, jak to się stało, że Greg w ogóle zaczął prowadzić dziennik. Poczytamy p jego rodzinie i o szkole – tam to dopiero dzieją się dziwne rzeczy. Greg przede wszystkim skupia się na przetrwaniu jak najmniejszym kosztem, a przy okazji na osiągnięciu jak najlepszych korzyści. Najgorsze, że i tak Rowleyowi wszystko wychodzi lepiej, mimo że wcale się tak nie stara jak Greg. A Rowley jest najlepszym przyjacielem Grega, choć nie tak przystojnym jak on sam. • Mnóstwo komicznych sytuacji. Gwarantowana dobra zabawa.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo