• Sześć biografii najbardziej znanych symboli terroru Rosji. Pierwsza - Józefa Stalina, a właściwie Josifa Wissarionowicza Dżugaszwiliego posiadającego nieograniczoną władzę i dożywotniego dyktatora ZSRR. Kolejna - jednego z twórców państwa radzieckiego, szefa Czeka, Polaka Feliksa Dzierżyńskiego, następna to biografia jego zastępcy i późniejszego następcy - Wiaczesława Mienżyńskiego, a także Gienricha Jagody, Nikołaja Jeżowa i Ławrienija Berii. • Autor opisuje między innymi działania i metody stosowane przez Czeka, której kompetencje i zadania były nieograniczone i która spełniała nie tylko funkcję policji politycznej, ale również sądu i wykonawcy wyroku. Spiski, szpiegostwo, zdrady, opisy tortur, egzekucji a także procesów pokazowych, prekursorem których był wymieniony wcześniej Jagoda i to wszystko bogato opatrzone fotografiami oprawców i ich rodzin. • Książkę polecam chociaż w niektórych momentach można się pogubić ze względu na dużą ilość poruszanych wątków. Niestety nie czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, ale mimo wszystko warto chociażby ze względu na pogłębienie wiedzy historycznej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo