• "Dziecko piątku" to dziewiąty tom "Jeżycjady" Małgorzaty Musierowicz. • Poznajemy w nim dalsze losy Gieniusi Bombke vel Trombke z "Opium w rosole", czyli Aurelii Jedwabińskiej. • Jest to postać do głębi nieszczęśliwa. Najpierw przeżyła rozwód rodziców, niedługo potem śmierć mamy. Dobrze chociaż, że w rodzinie istnieje ktoś radosny i kochający - czyli babcia Jedwabińska. Aurelia przypomina sobie o jej istnieniu w dniu zakończenia roku szkolnego (skończyła pierwszą klasę liceum). Bez zastanowienia jedzie do niej do Pobiedzisk, a wraz z nią zabiera się świeżo poznany kolega - Kozio Bitner (znamy go z "Brulionu Bebe B."). Ten dzień pełen niepodziewanych spotkań i wydarzeń jest początkiem nowego radosnego etapu w życiu Aurelii. Pod wpływem babci, jej ciepła, miłości, poczucia humoru, ale i niewzruszonych zasad moralnych, Aurelia przemienia się z nieszczęśliwego, zahukanego dziecka w radosną, świadomą swojej wartości dziewczynę. Pojawia się też nadzieja na poprawę relacji z ojcem. • Jest to piękna, pełna optymizmu książka. Do przeczytania dla każdego.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo