• Główną bohaterką tej wzruszającej opowieści jest Melody Brooks, jedenastolatka o doskonałej wprost pamięci fotograficznej oraz nieprzeciętnej inteligencji. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że od urodzenia dziewczyna choruje na porażenie mózgowe. Porusza się na wózku, ponieważ nie potrafi chodzić, mówić, wyrażać wszystkich własnych myśli, ani pragnień. Jednakże dzięki swym najbliższym udaje się jej w końcu porozumieć z otoczeniem. Melody posiada w sobie ogromną siłę i wolę walki. Przede wszystkim dzięki uporowi, determinacji i pomocy konkretnych osób osiąga swoje małe sukcesy. Jest nawet zdolna podjąć rywalizację ze swoimi w pełni sprawnymi rówieśnikami. Historia Melody to pełna emocji opowieść o niep­ełno­spra­wnoś­ci, braku tolerancji i zrozumienia, o wykluczeniu, lękach, ale również o bezgranicznej, rodzicielskiej miłości, o wędrówce w głąb siebie, jak i odkrywaniu nowych perspektyw rozwoju. Powieść ta była wielokrotnie nagradzana w kategoriach zarówno literatury młodzieżowej, jak i tej przeznaczonej dla dorosłych. W obecnym świecie tak często pozbawionym empatii, a pełnym przemocy i agresji stanowi lekturę obowiązkową dla każdego.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo