• Za dużo wulgaryzmów.
  • Fajna książka na wolny wieczór. Dobrze się czyta. Trzeba potraktować ją z przymrużeniem oka.
  • Lubię poczytać powieści Pauliny Świst dla oderwania się od innych lektur lub kiedy mam czytelniczy zastój. Jej książki mają swoje plusy - szybko się je czyta i są napisane prostym językiem, czasami zbyt prostym, dużo w nim wulgaryzmów, miejscami ma się wrażenie, że robią one za przecinki
  • "Occulta" to rewelacyjna i bardzo wciągająca książka, która trzyma w napięciu od początku do końca. Świetni bohaterowie (Anka, Artur i Szymon - bardzo ich polubiłam😁), ciekawa fabuła, ostry język, zabawne dialogi, morderstwa, śledztwo, zwroty akcji, krótkie rozdziały - to wszystko sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie i trudno się od niej oderwać. Fragmenty, w których wchodzimy do głowy mordercy są przerażające i przyprawiają o ciarki na całym ciele. Zakończenie jest zaskakujące i pozostawia duży niedosyt. Z niec­ierp­liwo­ścią­ czekam na kolejną część. Polecam 🥰
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo