• Bardzo dużo opisów a mało akcji jak na książkę dla dzieci. • Ładne ilustracje.
  • Uwielbiamy główną bohaterkę tej serii. Córka ma 4,5 roku i zakochała się w Misi. Myślę, że na długo ta bohaterka zostanie z nami. Czytaliśmy tą książkę kilkukrotnie. Uczy empatii, szacunku do zwierząt, i pewnie jeszcze masę rzeczy które teraz nie przychodzą mi do głowy. Bardzo polecam.
  • Poznajcie Misię, rezolutną siedmiolatkę. Kilka lat temu tata budował dla niej mały, drewniany domek na gałęziach starej lipy. Tam bohaterka prowadzi lecznicę dla zwierząt. Inspiracją i wzorem do naśladowania jest dla niej dziadek, który jest weterynarzem oraz doktor Dolittle, który potrafi rozmawiać ze zwierzętami. • Misia doskonale rozumie mowę zwierząt, wie jak z nimi postępować i jak im pomóc w potrzebie. W ogrodzie, w lesie, w górach, na wakacjach nad jeziorem, wszystkie zwierzęta mogą liczyć na uwagę Misi, która wyczulona jest na ich krzywdę i cierpienie. Dziewczynka ma prawdziwy dar leczenia zwierząt, ma z nimi dobry kontakt, jest niezwykle delikatna i empatyczna, a przy tym w trudnych sytuacjach potrafi zachować zimną krew. • Proste, wzruszające historie o dzielnej Misi i jej małych pacjentach uwrażliwiają dzieci na los zwierząt, uczą troski, odpo­wied­zial­nośc­i i szacunku dla nich. Nieprzypadkowo książkę polecam i zwracam na nią uwagę w październiku, miesiącu wyjątkowym dla zwierząt. W październiku, uznanym jako Międzynarodowy Miesiąc Dobroci dla Zwierząt, starajmy się szczególnie o nich pamiętać. Już 1 dnia tego miesiąca obchodzimy Światowy Dzień Ptaków i Międzynarodowy Dzień Wegetarianizmu, 2 października to Europejski Dzień Ptaków, a także Światowy Dzień Zwierząt Hodowlanych, 4 października – Światowy Dzień Zwierząt (ustanowiony w 1931 r. na konwencji ekologicznej we Florencji) rozpoczyna Światowy Tydzień Zwierząt, który trwa do 11 października, z kolei 25 dzień października to w Polsce Dzień Ustawy o Ochronie Zwierząt. • Warto w czasie lektury zwrócić uwagę na problemy zwierząt, uruchomić w dzieciach empatię, nauczyć je, jak bezpiecznie opiekować się zwierzętami, pokazać jak wspaniale jest być ich przyjacielem. Nauczmy dzieci szacunku i miłości do zwierząt. • Książki z serii Misia i jej mali pacjenci napisała Aniela Cholewińska-Szkolik. Barwne ilustracje wykonała Agnieszka Filipowska. • Maria Twardowska-Hadyniak • Biblioteka Kraków
  • Kolejna część o doktor Misi, którą postanowiłam Wam pokazać :) Kolejne trzy historie ze zwierzątkami w tle i siedmioletnią, empatyczną dziewczynką posiadająca dar rozmawiania z nimi. • 🐱 • W tej części, Misia pierwszy raz pomoże zwierzątku bez udziału Popika. Dzieje się tak dlatego, że razem z rodzicami wyjeżdża w góry, podczas gdy jej pupil zostaje na miejscu. Podczas odwiedzin u zaprzyjaźnionego bacy, okazuje się, że pomocy potrzebuje zagubiona, malutka owieczka🐑 - Śnieżynka. Śnieżynka, która utknęła w gęstym krzaku malin i zraniła nóżkę. • 🐱 • Kolejnym pacjentem małej weterynarz będzie przeziębiony kotek🐈, którego pan czeka na deszczu przed gabinetem dziadka Misi. Dziadek jednak wyjechał na tygodniowy urlop o czy miała informować pozostawiona na drzwiach kliniki kartka - niestety zerwana przez silny wiatr. Misia zabiera więc pacjenta wraz z opiekunem do Lipowej Kliniki, gdzie z wprawą bada i zaleca leczenie. • 🐱 • Ostatnim pacjentem w tym tomie jest łabędź 🦢, który z powodu osłabienia znajduje się w niebezpieczeństwie. W tym rozdziale poruszony jest dodatkowo bardzo istotny problem - dokarmiania ptaków. Znajdziemy tu odpowiedź dlaczego nie powinniśmy dokarmiać ich chlebem (przeczytajcie koniecznie) • 🐱 • Całość oczywiście niezmiennie ocieka serdecznością i ciepłem. Sympatyczna główna bohaterka uczy i inspiruje nie tylko do ratowania zwierząt, ale przede wszystkim uczy wyczulenia na krzywdę innych i dbania o przyrodę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo